Biblioteka Narodowa (Norwegia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Biblioteka Narodowa
Ilustracja
Biblioteka Narodowa w Oslo (2006)
Państwo

 Norwegia

Miejscowość

Oslo, Mo i Rana

Dyrektor

Vigdis Moe Skarstein[1]

Data założenia

1989

Rodzaje zbiorów

unikalne zbiory rękopisów, książki, plakaty, obrazy, fotografie, dokumenty elektroniczne i gazety.
źródło[2]:

Położenie na mapie Oslo
Mapa konturowa Oslo, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Biblioteka Narodowa”
Położenie na mapie Norwegii
Mapa konturowa Norwegii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Biblioteka Narodowa”
Ziemia59°54′50,56″N 10°43′03,21″E/59,914044 10,717558
Strona internetowa

Biblioteka Narodowa (norw. Nasjonalbiblioteket) – norweska biblioteka narodowa założona w 1989, mieści się w Oslo oraz w Mo i Rana.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przed powstaniem Biblioteki Narodowej w 1989 roku, jej rolę pełniła Biblioteka Uniwersytetu w Oslo. Biblioteka wprowadziła się do budynku z 1913 roku w Oslo, który do 1898 roku był siedzibą Biblioteki Uniwersyteckiej[3][4]. W latach 1999-2005 przeprowadzono modernizację budynku w którym Biblioteka ponownie rozpoczęła działalność 15 sierpnia 2005 roku[3]. W budynku zbudowano trzy podziemne magazyny, dobudowano 9-piętrowy gmach[4]. W 2018 roku Biblioteka Narodowa zatrudniała około 417 pracowników[5]. Biblioteka prowadziła od 2001 roku archiwizację stron internetowych (domena .no i strony norweskich instytucji)[6].

Zbiory[edytuj | edytuj kod]

Wśród najcenniejszych zbiorów nazywanych norweskim dziedzictwem kulturowym w zbiorach Biblioteki Narodowej Norwegii znajdują się: Magnus Lagabøters Landslov („Prawo krajowe Magnusa Lagabøtera”) pochodzący z początku XIV wieku i modlitewnik z kościoła Kvikne w Hedmark zawierający Psalteriet („Psalmy Dawida”). Najstarsza część Księgi Psalmów pochodzi z XIII wieku[7].

Egzemplarz obowiązkowy[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z rozporządzeniem z 2018 roku, zmieniającym wcześniejsze z 1990 roku, Biblioteka Narodowa ma prawo do otrzymywania egzemplarza obowiązkowego wszystkich wydawnictw z terenu Norwegii oraz spoza, jeśli zostały przygotowane dla wydawcy norweskiego lub są przeznaczone dla mieszkańców Norwegii[8]. Pięć kopii dokumentów publikowanych ma obowiązek przekazać wydawca, a dwie drukarnia. W przypadku dokumentów cyfrowych należy przekazać jedną kopię. Jeśli koszty dostarczenia są duże, wydawca może wystąpić do Biblioteki z prośbą o pokrycie części kosztów. Trzy kopie otrzymuje i przechowuje Biblioteka Narodowa w celu archiwizacji do czytelni i wypożyczalni. Pozostałe egzemplarze są przesyłane do bibliotek uniwersyteckich w Tromsø, Trondheim, Bergen i Oslo oraz do biblioteki Sametinget (biblioteki Parlamentu Samów)[9].

Digitalizacja zbiorów[edytuj | edytuj kod]

W 2006 roku podjęto decyzję o digitalizacji całości zbiorów biblioteki i udostępnieniu ich w formie cyfrowej. W 2012 roku otwarto stronę Bookhylla, na której udostępniono w momencie otwarcia 104 000 książek. Z całości zbiorów mogą bezpłatnie korzystać czytelnicy z Norwegii (na podstawie IP), a część zbiorów jest w wolnym dostępie dla użytkowników spoza Norwegii[4].

ISBN[edytuj | edytuj kod]

Agencja przyznająca numery ISBN jest częścią Biblioteki Narodowej. Prefiks Norwegii to -82 (978-83…)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Biblioteka narodowa Norwegii: Informacje. Biblioteka narodowa Norwegii. [dostęp 2019-08-05]. (ang.).
  2. Biblioteka narodowa Norwegii: Kolekcja. Biblioteka narodowa Norwegii. [dostęp 2019-08-05]. (ang.).
  3. a b c National Library of Norway - The European Library [online], www.theeuropeanlibrary.org [dostęp 2019-08-05].
  4. a b c Ewa Piotrowska, Biblioteki w krainie fiordów, „Biblioteka i Edukacja”, 0 (12), 20 grudnia 2017, ISSN 2299-565X [dostęp 2019-08-05] (pol.).
  5. Annual Report 2018 [Dostęp 2019-08-05]
  6. Nalewajska L. Archiwizowanie stron internetowych w krajach nordyckich Biuletyn EBIB, 2012 nr 1 s. 8-10
  7. The Collection [online], Nasjonalbiblioteket [dostęp 2019-08-05] (ang.).
  8. Forskrift om avleveringsplikt for allment tilgjengelege dokument - Lovdata [online], lovdata.no [dostęp 2019-08-05].
  9. Pliktavlevering [online], Nasjonalbiblioteket [dostęp 2019-08-05] (norw. bokmål).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]