Biblioteka Narodowa Białorusi
53°55′53″N 27°38′45″E/53,931389 27,645833 Wejście główne (2014) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data założenia |
1922 |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 53°55′53″N 27°38′45″E/53,931389 27,645833
| |
| Strona internetowa | |
Biblioteka Narodowa Białorusi (biał. Нацыянальная бібліятэка Беларусі) – biblioteka narodowa Republiki Białorusi z siedzibą w Mińsku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
15 września 1922 roku Rada Komisarzy Ludowych BSRR wydała dekret O utworzeniu Białoruskiej Biblioteki Państwowej i obowiązkowej rejestracji wszystkich publikacji wydanych w BSRR, który stał się podstawą do zorganizowania biblioteki. Ponieważ nowo powstała republika nie miała funduszy w 1921 roku na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym utworzono bibliotekę, która była jednocześnie biblioteką publiczną i uniwersytecką. Dlatego 15 września 1922 roku Rada Komisarzy Ludowych BSRR wydała kolejny dekret o utworzeniu Państwowej i Uniwersyteckiej Biblioteki. Pierwszą siedzibą biblioteki, która rozpoczęła działalność w lutym 1922 roku był Dom Jubileuszowy przy obecnej ulicy Niepodległości. Jej zbiory liczyły tylko 60 000 woluminów. Podejmowane akcje pozyskania nowych zbiorów przyniosły efekt i w 1926 roku zbiory biblioteki liczyły już 300 000 woluminów[1]. 14 maja 1926 roku Rada Komisarzy Ludowych BSRR dekretem O reorganizacji białoruskiej biblioteki państwowej i uniwersyteckiej oddzieliła Bibliotekę Państwową od Uniwersytetu[1]. Ponieważ zbiory biblioteki wzrosły w 1932 roku przy ulicy Armii Czerwonej według projektu białoruskiego architekta Georga Ławrowa zbudowano nowy budynek biblioteki. Równocześnie bibliotece nadano imię Włodzimierza Lenina. W latach 30. XX wieku biblioteka tworzy sieć biblioteczną otwierając filie m.in. w Witebsku (1929), Mohylewie (1935) i Homlu (1933)[2].
Podczas II wojny światowej w wyniku działalności niemieckiego Sztabu Operacyjnego Rosenberga (Einsatzstab Rechsleiter Rosenberg) z Białorusi wywieziono większość zbiorów bibliotecznych[3]. Także Biblioteka poniosła straty, część zbiorów udało się odnaleźć w Raciborzu[4].
Nowy budynek biblioteki[edytuj | edytuj kod]
W 1989 roku Rada Ministrów BSRR ogłosiła konkurs na nowy budynek biblioteki, który wygrał zespół dwóch architektów Michaiła Winahradaua i Wiktara Kramarenki. Ich projekt jest nazywany białoruskim diamentem[5]. W 1991 roku Białoruś uzyskuje niepodległość i Biblioteka zaczyna pełnić rolę Biblioteki Narodowej. Dlatego w maju 1992 roku zmieniono nazwę biblioteki na Biblioteka Narodowa Białorusi. W 2002 roku dekretem prezydenta podjęto decyzję o budowie nowego budynku biblioteki według istniejącego projektu. Otwarcie miało miejsce 16 września 2006 roku[6].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
- Biblioteka Narodowa Białorusi
Stary budynek Biblioteki Państwowej w Mińsku.
Znaczek pocztowy wydany z okazji 90-lecia istnienia Biblioteki Narodowej.
Widok ogólny (2014).
Wejście główne (2012)
Widok z bliska (2010).
Widok z bliska (2016)
Najbliższe otoczenie (2015)
Pejzaż zimowy (2010)
Pobliski Park Literatów (2013).
Widok w nocy (2016).
,_2014.jpg)
,_2010.jpg)
,_2014.jpg)
,_2016.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b The Library Development (1921–1926), Национальная библиотека Республики Беларусь [dostęp 2019-06-02].
- ↑ Государственная библиотека им. В.И. Ленина (1926–1941 гг.), Национальная библиотека Республики Беларусь [dostęp 2019-06-02].
- ↑ Grimsted P.K. Droga do Raciborza: grabież bibliotek i archiwów Europy przez Sztab Operacyjny Rosenberga (Einsatzstab Reichsleiter Rosenberg). Część II Biblioteka 2011 nr 15 s. 307–367.
- ↑ Война: потери и восстановление (1941–1947 гг.), Национальная библиотека Республики Беларусь [dostęp 2019-06-02].
- ↑ Библиотека ордена Трудового Красного Знамени (1947–1992 гг.), Национальная библиотека Республики Беларусь [dostęp 2019-06-02].
- ↑ Национальная библиотека Беларуси (1992–2006 гг.), Национальная библиотека Республики Беларусь [dostęp 2019-06-02].