Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie
 Gmach Biblioteki SGH od strony al. Niepodległości | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Rakowiecka 22B |
| Właściciel | |
| Dyrektor |
Hanna Długołęcka |
| Data założenia |
1906 |
| Siglum |
WA 14 |
| Wielkość zbiorów |
1 000 000 wol. |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°12′35,028″N 21°00′32,731″E/52,209730 21,009092
| |
| Strona internetowa | |
Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie – biblioteka gromadzi i udostępnia zbiory z zakresu nauk ekonomicznych (m.in. finansów, bankowości, rachunkowości, zarządzania, polityki gospodarczej i polityki społecznej). Jest to największy tego typu księgozbiór w Polsce.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Biblioteka powstała razem z uczelnią w 1906 roku. Początkowo była niewielką biblioteką, liczącą zaledwie 820 woluminów, mieszcząca się w gmachu szkoły przy ul. Smolnej 9 w Warszawie. W 1917 roku zbiory przekroczyły 15 tys. woluminów, a biblioteka stała się największą książnicą ekonomiczno-handlową w Warszawie i największą profilowaną biblioteką w kraju[potrzebny przypis].
W 1918 roku dyrektorem biblioteki został prof. Konstanty Krzeczkowski, który zarządzał nią przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego[1]. Był to czas ogromnego wzrostu wielkości i jakości księgozbioru.
28 lutego 1945 Biblioteka SGH, jako pierwsza w Warszawie, została otwarta dla czytelników[2].
W 1950 roku biblioteka została razem z Uczelnią upaństwowiona i stała się Biblioteką Główną Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. W 1961 Biblioteka Narodowa wyprowadziła się z budynku do nowej siedziby w gmachu archiwów przy ul. Hankiewicza 1[3].
W 1979 roku biblioteka uzyskała status Centralnej Biblioteki Ekonomicznej. W 1991 roku uczelnia wraz z biblioteką powróciły do starej nazwy. W latach 90. rozpoczęły się prace związane z komputeryzacją katalogów i automatyzacją obsługi czytelnika[4][5].
Budynek[edytuj | edytuj kod]
Autorem projektu gmachu biblioteki był architekt Jan Witkiewicz Koszczyc, który wygrał zamknięty konkurs na projekt kampusu dla Szkoły Wyższej Handlowej w Warszawie. Zaplanowano budowę: gmachu głównego, biblioteki i gmachu Zakładów Doświadczalnych. Przed wybuchem II wojny światowej powstały dwa: Zakłady Doświadczalne z salami wykładowymi i budynek biblioteki[6]. Budowę nowego gmachu biblioteki rozpoczęto w 1928 roku, jednak prace wstrzymano z powodu braku środków[7].
Prace wznowiono po pozyskaniu do projektu Biblioteki Narodowej, zawierając umowę o wynajęciu części pomieszczeń. Zgodnie z umową Biblioteka Narodowa uzyskała do wyłącznego użytku pomieszczenia na piętrach od pierwszego do trzeciego oraz w przyziemiu i piwnicy o łącznej powierzchni 2076 m²[8]. Czynsz w wysokości 75 tys. zł rocznie zapłacono za sześć lat z góry i udzielono uczelni pożyczki w wysokości 400 tys. zł na wykończenie budynku i jego wyposażenie[8]. Biblioteka Narodowa zapłaciła także za wykonanie i montaż 2 tys. żelaznych ruchomych półek magazynowych systemu „Hazet-Universalis“ Zieleniewskiego[8].
Uroczystość otwarcia Biblioteki Narodowej odbyła się 28 listopada 1930 z udziałem prezydenta Ignacego Mościckiego[8].
Dwukondygnacyjna czytelnia ma prawie 10 metrów wysokości i powierzchnię 864 m². Trzy sufitowe kopuły o siatkowym podziale na drobne okna są oparte na dwunastu filarach. Białe głowice w stylu art deco podtrzymują obite drewnem trzony[9].
Pod czytelnią Jan Witkiewicz Koszczyc umieścił dwukondygnacyjny magazyn, który miał pomieścić 700 tysięcy książek[10]. O ile podczas II wojny światowej spłonął budynek Zakładów Doświadczalnych budynek biblioteki ocalał[6].
W 2010 roku budynek Biblioteki został, wraz z całym kampusem SGH, wpisany do rejestru zabytków[11].
Zbiory[edytuj | edytuj kod]
W 1939 roku księgozbiór Biblioteki przekroczył 150 tys. woluminów, jednak wybuch II wojny światowej zahamował dalszy rozwój księgozbioru. Od 1940 roku przez 4 lata okupacji biblioteka współpracowała w konspiracji ze szkołą nieprzerwanie udostępniając swoje zbiory. W trakcie działań wojennych budynek biblioteczny ocalał, a wraz z nim księgozbiór. Biblioteka utraciła jedynie ok. 4% swoich zbiorów[12].
O ile w 1924 roku Jan Witkiewicz Koszczyc zaprojektował bibliotekę na 700 tysięcy tomów[13], to w 2008 księgozbiór Biblioteki SGH liczył już 1 003 112 woluminów, w tym 216 778 woluminów wydawnictw ciągłych (czasopism). Liczba tytułów polskich i zagranicznych czasopism bieżących – 983.
W latach 1995−2021 biblioteka użytkowała system Aleph. W roku 2021 został wdrożony nowy system Alma z wyszukiwarką Primo, która umożliwia jednoczesne wyszukiwanie publikacji papierowych z katalogu bibliotecznego oraz dokumentów elektronicznych zlokalizowanych w bazach danych[14].
Udostępnianie zbiorów[edytuj | edytuj kod]
Biblioteka jest otwarta dla czytelników przez 7 dni w tygodniu. Obsługę zapewniają następujące agendy:
- Czytelnia Ogólna
- Czytelnia Czasopism
- Wypożyczalnia (Studencka, Pracownicza, Międzybiblioteczna)
- Oddział Informacji Naukowej i Centrum Dokumentacji Europejskiej
- Biblioteka Depozytowa Międzynarodowego Funduszu Walutowego
Wydawnictwa[edytuj | edytuj kod]
- Przegląd Bibliograficzny Czasopiśmiennictwa Ekonomicznego
- Bibliografia Opublikowanego Dorobku Pracowników Naukowo-Dydaktycznych SGH
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Strona główna [online], ssl-biblioteka.sgh.waw.pl [dostęp 2021-02-03].
- ↑ Anna Jarosz-Nojszewska. Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. „Stolica”, s. 52, czerwiec 2016.
- ↑ Witold Stankiewicz (przew. kom. redakc.): 50 lat Biblioteki Narodowej Narodowej. Warszawa 1928-1978. Warszawa: Biblioteka Narodowa, 1984, s. 120. ISBN 83-7009-000-1.
- ↑ Strona główna- Historia Biblioteki [online], biblioteka.sgh.waw.pl [dostęp 2018-01-23] (pol.).
- ↑ Strona główna. Biblioteka SGH.O Bibliotece.Zbiory [online], biblioteka.sgh.waw.pl [dostęp 2018-01-23] (pol.).
- ↑ a b Biblioteka SGH w Warszawie. Zobacz piękne wnętrza perły modernizmu [online], architektura.muratorplus.pl, 22 lutego 2024 [dostęp 2024-02-24] (pol.).
- ↑ Anna Jarosz-Nojszewska. Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. „Stolica”, s. 49, czerwiec 2016.
- ↑ a b c d Witold Stankiewicz (przew. kom. redakc.): 50 lat Biblioteki Narodowej Narodowej. Warszawa 1928-1978. Warszawa: Biblioteka Narodowa, 1984, s. 72. ISBN 83-7009-000-1.
- ↑ Hanna Faryna-Paszkiewicz, Biblioteka SGH – pierwsza tak nowoczesna biblioteka w Polsce [online], architektura.muratorplus.pl, 28 lipca 2016 [dostęp 2024-02-24] (pol.).
- ↑ Budynek Biblioteki | SGH | Szkoła Główna Handlowa w Warszawie [online], www.sgh.waw.pl [dostęp 2024-02-24] (pol.).
- ↑ Gmach główny i dwa inne budynki SGH są zabytkami. Gazeta Wyborcza z 24 sierpnia 2010.
- ↑ Piotr Majewski: Wojna i kultura. Instytucje kultury polskiej w okupacyjnych realiach Generalnego Gubernatorstwa 1939–1945. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2005, s. 271. ISBN 83-7436-003-8.
- ↑ Jan Witkiewicz Koszczyc: Budowa Gmachu Bibljotecznego Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie. 1933. [dostęp 2011-12-26]. (pol.).
- ↑ Biblioteka z najnowocześniejszym systemem bibliotecznym | Gazeta SGH [online], gazeta.sgh.waw.pl [dostęp 2024-02-24] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marta Leśniakowska: Jan Koszczyc Witkiewicz (1881-1958) i budowanie w jego czasach. Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1998, ISBN 83-85938-17-6.
- Jan Witkiewicz Koszczyc: Budowa Gmachu Bibljotecznego Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie Nakładem Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie, Nadbitka z miesięcznika „Architektura i Budownictwo” 1933.