51°56′27″N 14°46′33″E/51,940833 14,775833Bieżyce
| Artykuł | 51°56′27″N 14°46′33″E |
| - błąd | 38 m |
| WD | 51°56'N, 14°46'E, 51°56'29.08"N, 14°46'35.80"E |
| - błąd | 2300 m |
| Odległość | 1103 m |
| ||||
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  lubuskie
| |||
| Powiat | krośnieński | |||
| Gmina | Gubin | |||
| Liczba ludności (2013) | 389[1] | |||
| Strefa numeracyjna | 68 | |||
| Kod pocztowy | 66-620 | |||
| Tablice rejestracyjne | FKR | |||
| SIMC | 0909160 | |||
Położenie na mapie gminy wiejskiej Gubin   Bieżyce | ||||
Położenie na mapie Polski  Bieżyce | ||||
Położenie na mapie województwa lubuskiego  Bieżyce | ||||
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego  Bieżyce | ||||
| 51°56′27″N 14°46′33″E/51,940833 14,775833
| ||||
Bieżyce (niem. Groß Bösitz, łuż. Běšce)[2] – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Położone na wschód od Gubina przy drodze łączącej Gubin z Bobrowicami, stanowią praktycznie przedmieście Gubina. Pierwotnie wieś była typową ulicówką, obecnie układem ulicowo rzędowym. Pierwsza wzmianka o Bieżycach pochodzi z dokumentów cesarza Ottona III z 1000 roku. Na przestrzeni wieków wieś zmieniała swoją nazwę: w 1830 - Bezdicz, 1499 - Grossen Besitz, 1542 - Grossbesicz[3]. Majątek należący do Bieżyc został w latach 1880 - 1903 podzielony na małe gospodarstwa chłopskie. Do Bieżyc należała wcześniej też winnica, owczarnia i zniszczony w 1939 roku wskutek pożaru wiatrak na kozłach. Znajdował się tutaj również park z pałacykiem, który istniał do końca wojny. Zaniedbany i zniszczony został rozebrany[4]. W 1996 roku założone zostało Muzeum Gospodarstwa Wiejskiego. Opiekę nad nim sprawują Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej i Gubińskie Towarzystwo Kultury. Bieżyce liczą około 350 mieszkańców. We wsi znajduje się sklep spożywczy.
Miejsca warte obejrzenia:
- Folwark z XIX wieku, większa jego część została rozebrana po 1945 roku,
- Remiza strażacka z 1928 roku,
- Muzeum Gospodarstwa Wiejskiego im. P. i A. Dzikowskich[3]
Ciekawostki przyrodnicze:
- Lipa drobnolistna w wieku około 200 lat i obwodzie 400 cm położona na posesji nr 17.
- Dwie topole osiki w wieku około 150 lat i obwodach 430 i 445 cm położone za budynkiem nr 58.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozmieszczenie ludności w gminie według miejscowości. Gmina Gubin. [dostęp 2015-11-16].
- ↑ Rudolf Lehmann: Historisches Ortslexikon für die Niederlausitz Band 2. Die Kreis Cottbus, Spremberg, Guben und Sorau. 2011. ISBN 978-3-941919-90-7.
- ↑ a b Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 173
- ↑ Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 174
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gubińskie Towarzystwo Kultury - Zeszyty Gubińskie nr 5 s.19
- Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949…. Gubin: Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2011, s. 173-178. ISBN 978-83-88059-54-4.
