50°33′18″N 17°15′13″E/50,555000 17,253611Biechów (województwo opolskie)
| wieś | |
 Pałac w Biechowie na litografii A. Dunckera | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
320[1] |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
48-314[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ONY |
| SIMC |
0501370 |
Położenie na mapie gminy Pakosławice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nyskiego  | |
| 50°33′18″N 17°15′13″E/50,555000 17,253611
| |
Biechów (niem. Bechau, ok. 1300 roku - Bechow)[3][4] - wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Pakosławice[5].
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
We wsi ma swoją siedzibę leśnictwo Biechów, które należy do nadleśnictwa Prudnik (obręb Szklary)[6].
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa wywodzi się od imienia Biech - Benedykt. W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Bechow w szeregu wsi lokowanych na prawie polskim iure polonico[7][8].
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0501386 | Godkowice | przysiółek |
| 0501392 | Radowice | przysiółek |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z XIII wieku kiedy to związana była z kasztelanią otmuchowską. Posiadłości lokowane początkowo na prawie polskim przeszły końcem XV wieku na prawo niemieckie. Biechowskie posiadłości przechodziły wielokrotnie z rąk do rąk. Należały między innymi do rodzin: Stosche, Wirchlass und Rosenber, von Starhemberg, von Hoditz, von Mintbach, a od 1856 do 1945 do rodziny Matuschka. Dobra ziemskie w Biechowie były zgromadzone w ramach folwarku, który był stale modernizowany, aż do ostatniej przebudowy w 1904 roku.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
_Kaplica.jpg)
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[9]:
- zespół pałacowy, neorenesansowy, który od 1658 do 1720 pozostawał w rękach rodziny von Hoditz. Na początku XIX wieku przeszedł na własność rodziny Matuschka. W szczycie kartusz z herbem tej rodziny. W latach 1856-1863, w miejsce spalonego w 1854 pałacu, powstał obecny zespół pałacowy według planów architekta Karla Lüdecke z Wrocławia na zlecenie hrabiego Eloi (Eligiusza) Marii Matuschka-Topolczan. Po objęciu kontroli nad ziemia nyską przez administrację polską, ówczesne władze zabezpieczyły zachowany od zniszczeń wojennych majątek w ramach kolekcji tworzonego muzeum w Nysie:
- Pałac w Biechowie, z l. 1863-65, 1904 r., do 2012 roku był siedzibą Technikum Zawodowego
- park krajobrazowy, z poł. XIX w. z różnorodnym drzewostanem, znajduje się w otoczeniu pałacu. W parku przypałacowym do 1945 r. istniał jeden z nielicznych psich cmentarzy oraz boisko do gry w tenisa. Do parku pałacowego przylega rozległy mieszany kompleks leśny, na terenie którego mieści się ścieżka dydaktyczna "Wąwozy Biechowskie", a tuż przy samej drodze w kierunku do Grodkowa rośnie 400-letni dąb
- portiernia, z 1904 r.
poza rejestrem:
- kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej Łaskawej, neogotycka, do której prowadzą dwubiegowe schody, usytuowana jest na osi frontu pałacu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-09-23].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 42 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ https://treemagic.org/rademacher/www.verwaltungsgeschichte.de/neisse.html
- ↑ Bechau 1) Kr. Neisse, meyersgaz.org [dostęp 2021-08-31].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Leśnictwa - Nadleśnictwo Prudnik - Lasy Państwowe, www.prudnik.katowice.lasy.gov.pl [dostęp 2020-01-17].
- ↑ Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
- ↑ H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 79. [dostęp 2012-12-28].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie. Przedgórze Paczkowskie. Słownik Geografii Turystycznej Sudetów, tom 21 A-M, pod red. M. Staffy, Wydawnictwo I-BIS, Wrocław 2008, ss. 96-100.
- M.Gaworski, Zamki i pałace Opolszczyzny. Podróż w nieznane, 2007.
- Wypisy do dziejów ziemi nyskiej, pod red. F.Hawranka, Opole 1980, s.196.
- Siedziba gminy: Pakosławice
| Wsie | |
|---|---|
| Integralne części wsi |
