Bieg na 400 metrów przez płotki – jedna z biegowych konkurencji lekkoatletycznych, bieg płotkarski rozgrywany na otwartym stadionie zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet. Zawodnicy muszą pokonać 10 płotków rozmieszczonych równomiernie na dystansie równym jednemu okrążeniu stadionu. Mężczyźni pokonują płotki o wysokości 91,40 cm, a kobiety – o wysokości 76,20 cm. Płotki są niższe o kilkanaście centymetrów od tych ustawianych w biegach na 100 metrów kobiet i 110 metrów przez płotki mężczyzn.
Konkurencja ta w wykonaniu mężczyzn rozgrywana jest już od drugich igrzyskach olimpijskich w Paryżu (z wyjątkiem igrzysk w 1912 w Sztokholmie). Na Igrzyskach w 1900 i 1904 rozgrywano ponadto bieg płotkarski na dystansie 200 m. Historia kobiecych występów na Igrzyskach w biegu na 400 m przez płotki jest o wiele krótsza. Po raz pierwszy została rozegrana na igrzyskach w 1984. Podobnie ma się rzecz jeżeli chodzi o mistrzostwa Europy: mężczyźni startowali w biegu na 400 m ppł już od pierwszych mistrzostw w 1934, kobiety dopiero od mistrzostw w 1978.
Incydentalnie bieg na 400 metrów przez płotki znajduje się w programie mityngów w hali, halowym rekordzistą świata w tej konkurencji jest Félix Sánchez (48,78 w 2012[1]).
Norwegia
Polska
Stany Zjednoczone
Holandia
Brazylia
Katar
Brytyjskie Wyspy Dziewicze
Zambia
Rosja
Jamajka