Bielany (Elbląg)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bielany
Dzielnica Elbląga
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Miasto

Elbląg

Populacja 
• liczba ludności


1,500

Strefa numeracyjna

(+48) 055

Kod pocztowy

82-3xx

Tablice rejestracyjne

NE

Położenie na mapie Elbląga
Mapa konturowa Elbląga, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bielany”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Bielany”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Bielany”
Ziemia54°11′30″N 19°26′15″E/54,191667 19,437500

Bielany (dawniej Geizhals) – jedna z północnych dzielnic Elbląga.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Bielany leżą w północno-wschodniej części miasta. Od południa graniczą z osiedlami Nad Jarem i Truso oraz z parkiem leśnym Bażantarnia, od wschodu z osiedlem Dąbrowa, a od północy z Drewnikiem i Zajazdem.

W południowej części dzielnicy znajduje się ogromna liczba ogródków działkowych, a w północnej części ciągle rozbudowujące się osiedle domków jednorodzinnych. Przy ulicy Jagodowej nad rzeczką Kumiela, tuż nieopodal jeziora Goplanica, stał Młyn Dolinny zbudowany w XVI wieku. Młyn Dolinny (Thalmühle), zwany był też Młynem Olejowym (Öl Mühle). Sam budynek młyna nie istnieje, natomiast zachowała się do dziś zabudowa towarzysząca, obecnie mocno przebudowana. Młyn, jak i okoliczne dobra, należał w XVI w. do Gerharda von Benkenstein. Gdy ten zmarł bezpotomnie w roku 1595, zgodnie z prawem lubeckim majątek przeszedł w posiadanie miasta. W październiku 1604 r. władze miejskie przekazały młyn wraz z okoliczną ziemią nowomiejskiemu szpitalowi św. Elżbiety. Młyn papierniczy powstał w roku 1747 pod zwierzchnictwem Samuela Hechta, a od końca XVIII w. czynna była tu olejarnia. W połowie XIX w. istniał tu także młot wodny do wykuwania żelaza (Eisenhammer). Druga kuźnica znajdowała się nieopodal. Kuźnica żelaza, zwana Eisenhammer Waldburg, należała do majątku Drewshof. Działka liczyła 8 mórg ziemi. W roku 1844 Friedrich Reinhold Alsen, właściciel majątku Drewshof, puścił teren w dzierżawę mistrzowi Müllerowi i fabrykantowi Weyerowi za sumę 1010 talarów. Müller jeszcze w tym samym roku odkupił od Weyera jego część za 3831 talarów. Powstałą w tym miejscu kuźnicę, nazwaną Waldburg (Leśny Zamek) przejęli Schulz i Rompf w roku 1855 za sumę 12500 talarów. W roku 1905 Eisenhammer Waldburg liczył 6 mieszkańców. W roku 1938 miejsce pojawia się w źródłach pod nazwą Waldwärterei Waldburg, co pozwala sądzić, że hamernia była już wówczas nieczynna, a w jej miejscu działała leśniczówka. Obiekt obecnie nie istnieje.

Wykaz ulic dzielnicy[edytuj | edytuj kod]

  • Baczyńskiego Krzysztofa Kamila
  • Boya-Żeleńskiego Tadeusza
  • Druskiennicka
  • Fromborska (dawniej Tolkemiter Chaussee)
  • Grodzieńska
  • Jagodowa
  • Kasprowicza Jana
  • Kowieńska
  • Królewiecka (dawniej Königsberger Straße, Armii Czerwonej)
  • Lwowska
  • Nałkowskiej Zofii
  • Niemcewicza Juliana Ursyna
  • Nowogródzka
  • Okrężna
  • Orkana Władysława
  • Pińska
  • Poświatowskiej Haliny
  • Przybyszewskiego Stanisława
  • Staffa Leopolda
  • Syrokomli Władysława
  • Tarnopolska
  • Wileńska

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Do Bielan można dojechać:

  • autobusami nr: 18, 24