Bielawska Polana
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
 Widok przełęczy od strony wzniesienia Popielak. | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Wysokość | 803[1] m n.p.m. | |
| Pasmo | Góry Sowie | |
| Sąsiednie szczyty | Kalenica i Popielak | |
Położenie na mapie Sudetów  | ||
 50°38′10,22″N 16°33′12,25″E/50,636172 16,553403
| ||
Bielawska Polana (niem. Bielauer Plänel) – przełęcz i polana na wysokości 805 m n.p.m. w Sudetach Środkowych, w środkowo-południowej części Gór Sowich.
Położenie i opis[edytuj | edytuj kod]
Przełęcz położona jest na wschód od Jugowa, na obszarze Parku Krajobrazowego Gór Sowich, po południowo-wschodniej stronie Kalenicy[2][1]. Jest to rozległa, porośnięta lasem regla dolnego przełęcz, w środkowej części głównego grzbietu Gór Sowich oddzielająca kulminację Popielaka i Kalenicy (964 m n.p.m.) od (856 m n.p.m.)[1]. W środkowej części przełęczy znajduje się niewielka śródleśna polana[1]. W niedalekiej odległości od przełęczy w kierunku zachodnim położone jest wzniesienie Żmija (887 m n.p.m.) z ciekawą grupą skałek[1]. Na przełęczy jest skrzyżowanie aż 10 leśnych dróg i ścieżek.
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
fragment Głównego Szlaku Sudeckiego ze Srebrnej Góry na Kalenicę (964 m n.p.m.) i dalej
Przełęcz Sokola – parking nad Sokolcem – Lisie Skały – Grabina – Koziołki – Rozdroże pod Kozią Równią – Schronisko PTTK „Zygmuntówka” – Bielawska Polana[3]
Bielawa – Koci Grzbiet (taras widokowy)[4] – Leśny Dworek – Bielawska Polana
droga Szklary-Samborowice – Jagielno – Przeworno – Biały Kościół – Nieszkowice – Żelowice – Ostra Góra – Niemcza – Gilów – Piława Dolna – Owiesno – Góra Parkowa – Bielawa – Zimna Polana – Kalenica – Bielawska Polana – Zdrojowisko – Drogosław – Nowa Ruda – Tłumaczów – Radków – Pasterka – Karłów – Skalne Grzyby – Batorów – Duszniki-Zdrój – Szczytna – Zamek Leśna – Polanica-Zdrój – Bystrzyca Kłodzka – Igliczna – Międzygórze – Przełęcz Puchacza.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 55. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ Góry Sowie; mapa turystyczna; skala 1 : 50 000; wyd PPWK Warszawa 2000 r.
- ↑ Informacje zawarte na stronie PTTK Strzelin; dostęp: 28.03.2019
- ↑ Ciekawe miejsce: Koci Grzbiet
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.
- Krzysztof Radwański, Marcin Szymczak (red.): Atlas gór Polski. Sudety. Karpaty. Góry Świętokrzyskie. Warszawa: ExpressMap, 2008, s. 85. ISBN 83-6012-064-1.
- W. Brygier, (red.): Sudety Środkowe.Góry Kamienne, Góry Wałbrzyskie, Góry Sowie , Masyw Ślęży. Warszawa: ExpressMap, 2007, s. 54. ISBN 978-83-60120-85-9.Sprawdź autora:2.