Bieluch
Duch Bieluch – legendarny opiekun chełmskich Podziemi Kredowych, strażnik ukrytych tam skarbów. Według legendy jest on duchem widniejącego na herbie Chełma białego niedźwiedzia.
Można go spotkać, podczas zwiedzania, w jednej z komór podziemi. Wynurza się z mroku, a następnie opowiada o tym jak straszył złodziei i poszukiwaczy skarbów. Na zakończenie swoich opowieści obiecuje, że spełni jedno życzenie wypowiedziane w ciemności z ręką położoną na kredowej ścianie w Komnacie Życzeń.
Według legendy jest on duchem białego niedźwiedzia. Zwierzę mieszkało w kredowej jaskini na Chełmskiej Górze pod trzema dębami. Pewnego dnia po powrocie z łowów niedźwiedź zastał przy swojej kryjówce chram i zapalony wieczny znicz. Oślepiony blaskiem ognia zniknął w kredowych podziemiach. Wychodził tylko wtedy, gdy ziemia chełmska była w niebezpieczeństwie[1].
Propagatorem legend o duchu i białym niedźwiedziu jest Longin Jan Okoń. Wydał on m.in. książki pt. Legendy Chełmskie (1967), Opowieści niedźwiedziego grodu (1973) i Ludowe zagadki chełmskie (1975).
Sylwetka ducha Bielucha występuje w materiałach promujących Chełm i stanowi – obok niedźwiedzia z herbu – jeden z podstawowych symboli kojarzących się z miastem[2]. Organizowane są też różne happenigi nawiązujące do legendy – m.in. próba ustanowienia rekordu ilości zgromadzonych w jednym miejscu osób przebranych za duchy[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tradycja i legendy [online], pl.chelm.cityinfo.pl [dostęp 2008-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
- ↑ Prezydent Chełma pyta mieszkańców: Jakiego ducha chcecie? Do wyboru są cztery. dziennikwschodni.pl, 2020-05-29. [dostęp 2023-08-22]. (pol.).
- ↑ Chełm: drugie podejście do rekordu z duchami. panoramalubelska.pl, 2017-06-07. [dostęp 2023-08-22]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Chełm i okolice, MOSiR i ChOIT, Chełm, ISBN 83-913455-7-2
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Chełmskie Podziemia Kredowe. [dostęp 2010-04-12].