Bieruń Stary

    Dodaj linki
    Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
    Bieruń Stary
    Dzielnica Bierunia
    Ilustracja
    Fragment Rynku i kościół św. Bartłomieja Apostoła
    Państwo

     Polska

    Województwo

     śląskie

    Powiat

    bieruńsko-lędziński

    Miasto

    Bieruń

    Data założenia

    1376 (pierwsza wzmianka)

    Prawa miejskie

    1387–1742, 1865–1975

    W granicach Bierunia

    2 kwietnia 1991

    Tablice rejestracyjne

    SBL

    Położenie na mapie Bierunia
    Mapa konturowa Bierunia, po lewej znajduje się punkt z opisem „Bieruń Stary”
    Położenie na mapie Polski
    Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Bieruń Stary”
    Położenie na mapie województwa śląskiego
    Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bieruń Stary”
    Położenie na mapie powiatu bieruńsko-lędzińskiego
    Mapa konturowa powiatu bieruńsko-lędzińskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Bieruń Stary”
    50,090995°N 19,091537°E/50,090995 19,091537
    Portal Polska

    Bieruń Stary[1] – dzielnica Bierunia będąca jego starym miastem.

    Historia[edytuj | edytuj kod]

    Osada wzmiankowana w 1376 r.

    W latach 1973–1975 siedziba wiejskiej gminy Bieruń Stary (obejmującej 4 sołectwa: Bijasowice, Czarnuchowice, Nowy Bieruń i Ściernie)[2][3].

    Od 27 maja 1975 r. do 1 kwietnia 1991 r. dzielnica Tychów[4][5]. Od 2 kwietnia 1991 r. dzielnica usamodzielnionego Bierunia[5].

    Zabytki[edytuj | edytuj kod]

    Bieruń Stary zachował układ przestrzenny z okresu lokacji miasta: czworoboczny rynek z ulicami, wybiegającymi z narożników. W dzielnicy znajdują się kościół św. Bartłomieja Apostoła z 1776 r., rozbudowany w latach 1845–1858 (ulica Hejnałowa); sanktuarium św. Walentego, drewniane z 1628 r.; na cmentarzu mogiły powstańców śląskich, żołnierzy września, więźniów obozu Auschwitz (ulica Krakowska); pomnik powstańców śląskich (na Rynku); kirkut z macewami z przełomu wieków XVIII i XIX w.; grodzisko (kopiec) średniowieczne niedaleko brzegu rzeki Mlecznej.

    Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

    Przypisy[edytuj | edytuj kod]

    1. ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 lutego 1937 r. o ustaleniu urzędowych nazw miast (M.P. z 1937 r. nr 69, poz. 104).
    2. ↑ Uchwała Nr XX/99/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach z dnia 6 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie katowickim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach z dnia 20 grudnia 1972 r., Nr. 12, Poz. 103)
    3. ↑ Dz.U. 1975 nr 15 poz. 87
    4. ↑ Dz.U. 1975 nr 15 poz. 8
    5. ↑ a b Dz.U. 1991 nr 2 poz. 8

    Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

    • Okolice Katowic – mapa turystyczna. Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. E. Romera. Warszawa– Wrocław 1994.

    Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

    Dzielnice Bierunia
    Umowne dzielnice

    Herb Bieruń

    Powiat pszczyński (1922–1975)
    Przynależność wojewódzka
    Miasta (1922–75*)
    Gminy wiejskie zbiorowe
    (1945–54 i 1973–75*)
    Gromady
    (1954–72)
    • * do 31 maja 1975
    • ** do 26 maja 1975
    Powiat tyski (1954–1975 i 1999–2001)
    • Siedziba powiatu – Tychy
    Przynależność wojewódzka
    Miasta (1954–75*)
    Osiedla (1954–72)
    Gromady
    (1954–72)
    Gminy wiejskie (1973–75**)
    Gminy miejskie (1999–2001 →)
    Gminy wiejskie (1999–2001 →)
    Legenda
    • * do 31 maja 1975
    • ** do 26 maja 1975
    Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bieruń_Stary&oldid=66283981”