Biezdrowo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artykuł

52°41′18.5″N 16°18′24″E

- błąd

4 m

WD

52°41'19.0"N, 16°18'22.0"E, 52°42'11.99"N, 16°18'58.28"E

- błąd

14 m

Odległość

43 m

Biezdrowo
wieś
Ilustracja
Fragment miejscowości
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

szamotulski

Gmina

Wronki

Liczba ludności (30.06.2009)

530[1]

Strefa numeracyjna

67

Kod pocztowy

64-510[2]

Tablice rejestracyjne

PSZ

SIMC

0532719

Położenie na mapie gminy Wronki
Mapa konturowa gminy Wronki, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Biezdrowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Biezdrowo”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Biezdrowo”
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego
Mapa konturowa powiatu szamotulskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Biezdrowo”
Ziemia52°41′18,5″N 16°18′24,0″E/52,688472 16,306667

Biezdrowowieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Wronki[3][4], ok. 5 km na pd.-zach. od Wronek.

W latach 1954-195 wieś należała i była siedzibą władz gromady Biezdrowo, po jej zniesieniu w gromadzie Ćmachowo. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Biezdrowo[3][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
1008469 Biezdrowo-Huby część wsi
1008475 Biezdrowo-Osady część wsi
0532725 Pierwoszewo część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość wzmiankowana w dokumentach już w 1284 r.

Wieś szlachecka położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[5]. W 2009, na 725-lecie lokacji wsi, ukazała się ponad stustronnicowa Kronika Biezdrowska[6].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Kościół pw. św. Krzyża i św. Mikołaja[edytuj | edytuj kod]

Kościół św. Krzyża i św. Mikołaja

Pierwszy (drewniany) kościół i parafia w Biezdrowie datuje się na XII wiek. Na jego miejscu powstał w XVI w. murowany, późnogotycki. Kościół ten w ciągu dwóch wieków zaczął się chylić ku upadkowi. W roku 1784 świątynię odbudowano. Powstała wówczas wieża, zmienił się kształt budynku. W 1870 kościół restaurowano i ozdobiono w stylu barokowym. Wieża kościoła uległa częściowemu zniszczeniu w 1890. Odbudowana stoi do dnia dzisiejszego. W roku 1900 staraniem właścicieli wsi, Kurnatowskich, dobudowano dwie boczne kaplice tworzące transept.

W ołtarzu głównym znajduje się pochodzący z przełomu XV/XVI wieku pokaźny krucyfiks z figurą Chrystusa Ukrzyżowanego. Jak opisuje kronika St. Zielińskiego został on sprowadzony w XV w. przez pewnego pielgrzyma z Częstochowy i tu złożony. Odtąd kościół stał się sanktuarium Męki Pańskiej.

We wnętrzu kościoła znajduje się (m. in.) renesansowy nagrobek Stanisława z Bnina Bobolińskiego, pochodzący z 1592 r. Obraz "Triumf Krzyża" pośrodku sufitu nawy pochodzi z 1949 r. W kruchcie zobaczyć można starą, dębową skrzynię. Według legendy znaleziono w niej zakopany skarb, za który wybudowano kościół.

Pałac w Biezdrowie[edytuj | edytuj kod]

Pałac w Biezdrowie to neorenesansowy budynek z elementami klasycyzującymi wzniesiony w 1877 r. przez Stanisława Hebanowskiego dla Stanisława Kurnatowskiego, ówczesnego właściciela Biezdrowa. Oryginalne jest umieszczenie jednego z dwóch głównych wejść w fasadzie bocznej (podobne rozwiązanie zastosowano w pałacu w Biedrusku). Należy do prywatnego właściciela.

Cmentarz[edytuj | edytuj kod]

Na lokalnym cmentarzu parafialnym spoczywają m.in.:

  • ks. Kazimierz Dybski (1909-1974) – proboszcz biezdrowski od 1939 do śmierci,
  • Leon Szczerkowski (1842-1905) – nauczyciel i kierownik szkoły w Biezdrowie w latach 1880-1905,
  • ks. Józef Świerkowski (1948-2005) – proboszcz biezdrowski w latach 1988-2005[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Oficjalna strona miasta i gminy Wronki. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-24)]. Cytat: Ludność wsi
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 65 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. a b GUS. Rejestr TERYT
  5. Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 4.
  6. bt, Ocalone od zapomnienia, w: Przewodnik Katolicki, nr 52/2009, s. VI (Metropolia Poznańska), ISSN 0137-8384
  7. napisy in situ

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]