Biskowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Biskowice
Бісковичі
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

samborski

Powierzchnia

11,54 km²

Wysokość

304 m n.p.m.

Populacja (2001)
• liczba ludności


2413[1]

Nr kierunkowy

+380 3236

Kod pocztowy

81457

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Biskowice”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Biskowice”
Ziemia49°32′20″N 23°09′21″E/49,538889 23,155833

Biskowice (ukr. Бісковичі) – wieś w zachodniej Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie samborskim, w siedziba hromady Biskowice.

Ludność: ok. 2000 – 2500 mieszkańców. Położona nad rzeką Strwiąż.

We wsi jest przystanek kolejowy Biskowice.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś szlachecka, własność Lubomirskich, położona była w 1589 roku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[2]. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Biskowice.

W Biskowicach urodzili się Antoni Hanebach, Jan Maciela i Wojciech Michalik.

W czasie okupacji niemieckiej polska rodzina Rychlików przez kilka miesięcy 1942 roku ukrywała Żyda Icchaka Erdmana, któremu później zapewniła schronienie we wsi Zdrochec koło Tarnowa. W 1985 roku Instytut Jad Waszem podjął decyzję o przyznaniu pośmiertnie Antoniemu Rychlikowi tytułu Sprawiedliwy wśród Narodów Świata[3].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i Innych Krajów Słowiańskich tom X, Warszawa, Druk „WIEKU” Nowy-Świat Nr 61. 1889).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu lwowskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
  2. Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 14.
  3. „Poszedłem do księdza, wybrałem swoją metrykę i wyjechaliśmy z naszej miejscowości” - historia Antoniego Rychlika. sprawiedliwi.org.pl. [dostęp 2024-02-17]. (pol.).