Biskupstwo Dorpatu
| 1224–1558 | |||
| |||
| Stolica | |||
|---|---|---|---|
| Data powstania | |||
| Data likwidacji | |||
| Powierzchnia |
9600 km² | ||
| Religia dominująca |
katolicyzm | ||
 Biskupstwo Dorpatu | |||
Położenie na mapie świata  | |||
| 58°22′48,7″N 26°42′54,0″E/58,380194 26,715000 | |||
Biskupstwo Dorpatu (diecezja dorpacka, niem: Bisdom Dorpat, est: Tartu piiskopkond) – biskupstwo Kościoła katolickiego a jednocześnie księstwo, członek Konfederacji Inflanckiej.
Zostało założone w 1224 przez biskupa Alberta, legata papieskiego. Biskupstwo objęło ziemie Ugandi, południową część kihelkondu Vaiga oraz kihelkondy Soopoolitse i Jogentagana[1].
Biskup dorpacki był suwerenem na terenie swojego państwa jako pan ziemski, miał swoich wasali, prowadził politykę zagraniczną, bił monetę.
Biskupstwo istniało do 1558, kiedy to wojska rosyjskie w czasie wojny inflanckiej zajęły jego terytorium, a ostatniego biskupa dorpackiego Hermanna III Weilanda wywieziono w głąb Rosji[2].
Katedrą diecezjalną był kościół św. Piotra i Pawła w Dorpacie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jan Lewandowski: Historia Estonii. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 38. ISBN 83-04-04528-1.
- ↑ Jan Lewandowski: Historia Estonii. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 70-71. ISBN 83-04-04528-1.