Bitwa o Kanton
| II wojna opiumowa | |||
 Wzięcie do niewoli Ye Mingchena | |||
| Czas |
28 do 31 grudnia 1857 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Wynik |
zwycięstwo francusko-brytyjskie | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Chin  | |||
| 23°07′35,4000″N 113°15′28,8000″E/23,126500 113,258000 | |||
Bitwa o Kanton została stoczona w ramach II wojny opiumowej w dniach 28–31 grudnia 1857 roku przez połączone wojska brytyjsko-francuskie przeciw Chinom.
Wprawdzie Royal Navy zniszczyła chińskie dżonki jeszcze latem, to atak na Kanton musiał zostać odłożony ze względu na trwające w Indiach powstanie sipajów[2]. Dopiero 22 grudnia siły sprzymierzonych dokonały rozpoznania sytuacji na obrzeżach miasta[3]. Bitwę poprzedziło bombardowanie od strony morza i zdobycie Fortu Lina położonego w głębi lądu[4]. Następnego dnia wojska wylądowały u ujścia potoku Kupar na południowy wschód od miasta[3]. Chińczycy byli przekonani, że nieprzyjaciel nie pokusi się o zaatakowania miasta z marszu i że będzie starał się zająć tzw. Wzgórze Magazynowe, lecz rankiem 29 grudnia, nim jeszcze ustał ostrzał z dział okrętowych 4700 żołnierzy brytyjskich i hinduskich oraz 950 francuskich wspięło się na mury przy niewielkim oporze ze strony chińskiej[4]. Straty, jakie ponieśli (13 Brytyjczyków i 2 Francuzów), zadały głównie działa własnych okrętów[2]. Mury były okupowane przez tydzień, po czym 5 stycznia wojska wkroczyły na ulice miasta[3]. Według jednych doniesień tysiące Chińczyków poniosło śmierć lub poszło do niewoli, a w mieście spłonęło blisko 30 tysięcy domostw[5], podczas gdy inne określają straty chińskie jako 450 żołnierzy i 200 cywilów[4].
Naczelnik prowincji Guangdong – Ye Mingchen – został uwięziony i wywieziony do Kalkuty, gdzie w rok później zmarł[4]. Brytyjsko-francuskie siły okupujące miasto utworzyły wspólną komisję zarządzającą[6]. Częściowo na skutek bitwy i okupacji – Chińczycy obawiali się podobnego boju o Pekin – 26 czerwca 1858 roku zawarty został traktat w Tiencinie, co położyło kres Drugiej Wojnie Opiumowej[6][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The London Gazette: s.1021. 26 lutego 1858.
- ↑ a b Harold E. Raugh: The Victorians at war, 1815-1914: an encyclopedia of British military history. ABC-CLIO, 2004. ISBN 1-5760-7925-2.
- ↑ a b c Thomas Carter: Medals of the British Army, and how they were won. Groombridge and sons, 1861.
- ↑ a b c d Bruce A. Elleman: Naval coalition warfare: from the Napoleonic War to Operation Iraqi Freedom. Routledge, 2008. ISBN 0-4157-7082-3.
- ↑ a b Thomas M. Santella: Opium. Infobase Publishing, 2007. ISBN 0-7910-8547-3.
- ↑ a b David Harris: Of battle and beauty: Felice Beato’s photographs of China. University of California Press, 1999. ISBN 0-8995-1100-7.