Bitwa o Vella Lavella

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa o Vella Lavella
II wojna światowa, wojna na Pacyfiku
Ilustracja
Nowozelandzcy żołnierze lądują na Baka Baka, 17 września 1943 roku
Czas

15 sierpnia9 października 1943

Miejsce

Vella Lavella

Terytorium

Wyspy Salomona

Przyczyna

ofensywa amerykańska na Pacyfiku

Wynik

zwycięstwo aliantów

Strony konfliktu
 Japonia  Stany Zjednoczone
 Nowa Zelandia
Dowódcy
nieznany Theodore Stark Wilkinson
Oscar Griswold
Siły
700 żołnierzy[1] 9588 żołnierzy[2]
Straty
200 zabitych[3] 150 zabitych[4]
Położenie na mapie Wysp Salomona
Mapa konturowa Wysp Salomona, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
7°43′59,9880″S 156°37′58,8000″E/-7,733330 156,633000

Bitwa o Vella Lavella – walki o wyspę Vella Lavella w archipelagu Wysp Salomona podczas II wojny światowej, trwające między 15 sierpnia a 9 października 1943 roku, pomiędzy Japonią a wojskami alianckimi, w skład których wchodziły oddziały nowozelandzkie i amerykańskie.

Wyspa Vella Lavella została po wybuchu walk na Pacyfiku zajęta przez żołnierzy japońskich, podobnie, jak inne wyspy archipelagu Wysp Salomona, lecz w przeciwieństwie do sąsiedniej Kolombangary nie była początkowo siedzibą większego garnizonu japońskiego[5]. 21 lipca 1943 roku na wyspę przerzucono kutrem torpedowym amerykańską grupę rozpoznawczą, która – we współdziałaniu z ludnością miejscową i strażnikiem wybrzeża Josselynem – potwierdziła praktyczny brak obrony i przydatność wyspy dla aliantów. Zajęcie Vella Lavella pozwoliłoby ominąć silnie bronioną Kolombangarę, w drodze na zachód, bez konieczności zdobywania Kolombangary. Ponadto, grunt na Vella Lavella w lepszym stopniu nadawał się na budowę na niej lotniska wojskowego, które w dodatku byłoby bardziej zbliżone do wyspy Bougainville, planowanej jako kolejny cel ataku[5].

W dniach 12 i 14 sierpnia 1943 roku Amerykanie wysadzili pierwszy desant w sile około 100 żołnierzy, na południowo-wschodnim krańcu wyspy (najbliższym świeżo zdobytej bazy Munda na Nowej Georgii), którzy mieli oznaczyć teren. 15 sierpnia desantowano główne siły 4600 żołnierzy i 2300 ton sprzętu i zaopatrzenia, przy minimalnych stratach 12 ludzi, głównie na skutek ostrzału z powietrza. Do 31 sierpnia siły amerykańskie wzrosły do 6500 ludzi[5].

W odpowiedzi na akcję amerykańską, 17 sierpnia Japończycy dokonali desantu w Horaniu na północy wyspy, przy czym doszło do starcia morskiego pod Horaniu 18 sierpnia[5].

Po walkach na Vella Lavella, Japończycy zdecydowali ewakuować garnizon z tej wyspy i Kolombangary na wyspy Choiseul i Bougainville. W nocy 6/7 października 1943 roku Japończycy ewakuowali pozostałych ok. 600 żołnierzy, przy czym doszło do morskiej bitwy pod Vella Lavella[5]. Aliantom udało się odbić wyspę.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gillespie, Official History, s. 128 & 139.
  2. Miller, Cartwheel, s. 176 & Gillespie, Official History, s. 128. W tym 5888 żołnierzy amerykańskich oraz 3700 nowozelandzkich.
  3. Gillespie, Official History, s. 139.
  4. Gillespie, Official History, s. 142. W tym wojska lądowe i personel pomocniczy marynarki wojennej.
  5. a b c d e Z. Flisowski, Burza..., s. 69-70.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]