Bitwa pod Kosturino

Bitwa pod Kosturino

I wojna światowa, front salonicki
Czas	6–12 grudnia 1915
Miejsce	Kosturino
Terytorium	Serbia (dzis. Macedonia Północna)
Wynik	zwycięstwo armii bułgarskiej
Strony konfliktu
Wielka Brytania Bułgaria
Dowódcy
Bryan Mahon Georgi Todorow
Siły
10 dywizja (irlandzka) 2 armia
Straty
ok. 1500 żołnierzy, 8 dział nieznane
Położenie na mapie Macedonii Północnej miejsce bitwy
41,357222°N 22,609444°E

Bitwa pod Kosturino – bitwa w czasie I wojny światowej stoczona w dniach 6-12 grudnia 1915 roku pomiędzy armią brytyjską a bułgarską.

Przyczyny konfliktu

W październiku 1915 rozpoczęła się ofensywa połączonych sił austro-węgierskich i bułgarskich przeciwko Serbii. Po bitwach nad Moravą i na Owczym Polu jednostki serbskie zmuszono do odwrotu. W początkach października w Salonikach wylądował korpus brytyjsko-francuski, który miał skierować się na północ i wesprzeć Serbów wycofujących się w kierunku Kosowa.

Jednostki francuskie, dowodzone przez gen. Maurice Sarraila zmierzały w kierunku Niszu, gdzie miały połączyć się z Serbami. 19 października w rejonie Kriwołaka na ich drodze stanęli Bułgarzy. Niepowodzenie w bitwie z Bułgarami pod Kriwołakiem oraz informacje o katastrofie oddziałów serbskich, skłoniły dowódców francuskich do wycofywania swoich sił do Salonik.

Pod koniec października 1915 dowództwo brytyjskie skierowało do pomocy Serbom jednostki 30 brygady piechoty. 21 listopada oddziały 10 dywizji piechoty (irlandzkiej) zajęły kontrolowane poprzednio przez Francuzów pozycje wokół wsi Kosturino. Pozycje zajmowane przez 10 dywizję znajdowały się na niewielkich wzniesieniach pozbawionych roślinności. Pod koniec listopada pogoda w tym rejonie uległa gwałtownemu pogorszeniu. Długotrwałe ulewne deszcze odbiły się niekorzystnie na zdrowiu żołnierzy, z których aż 750 hospitalizowano z powodu wychłodzenia organizmu i infekcji.

Przebieg bitwy

Do pierwszych starć z nadciągającymi w rejon Kosturino oddziałami bułgarskiej 2 armii doszło 4 grudnia. Pozycje brytyjskie znalazły się pod ostrzałem artylerii bułgarskiej. W nocy 6/7 grudnia piechota bułgarska zdobyła jedno ze wzgórz, biorąc do niewoli 30 żołnierzy brytyjskich. Zdobycie wzgórza ułatwiło skuteczny ostrzał pozycji, zajmowanych przez 10 dywizję piechoty.

Zasadniczy atak na pozycje brytyjskie nastąpił 8 grudnia. Siły atakujące były czterokrotnie silniejsze, a napływające do Salonik posiłki z uwagi na stan dróg nie mogły wesprzeć w krótkim czasie oddziałów gen. Bryana Mahona. 11 grudnia oddziały bułgarskiej 11 Dywizji Piechoty zajęły wieś Bogdanci, przerywając połączenia telefoniczne jednostek brytyjskich i zdobywając skład amunicji. Po stracie blisko 1 500 żołnierzy i 8 dział dowódca brytyjski zarządził odwrót.

Konsekwencje bitwy

Do 16 grudnia wszystkie działające na terytorium Serbii oddziały francusko-brytyjskie wycofały się do Grecji. Plany ataku bułgarskiego na Grecję zostały wstrzymane przez niemieckie dowództwo. Armia serbska rozpoczynała zimową operację ewakuacji swoich jednostek przez terytorium Albanii w kierunku Korfu.

Bibliografia

• Nikoła Nedew, Byłgaria i Swietownata wojna 1915-1918, Sofia 2001, s.90
• The Retreat from the Mountains to Salonika - 1915
• G.Ward Price, The Story of the Salonica Army