Bitwa pod Ochrydą
| Inwazja Turków Osmańskich na Bałkany | |||
| |||
| Czas |
14 lub 15 września 1464 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
W okolicach Ochrydy | ||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
Wyprawa Skanderbega na opanowaną przez Turków Macedonię | ||
| Wynik |
zwycięstwo Albańczyków i Wenecjan | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Macedonii Północnej  | |||
| 41°07′01″N 20°48′06″E/41,116944 20,801667 | |||
Bitwa pod Ochrydą (alb. Beteja e Ohrit) – bitwa stoczona przez wojska osmańskie pod dowództwem Şeremeta beja i albańsko-weneckie, dowodzone przez Skanderbega, w dniu 14 lub 15 września 1464.
Geneza bitwy[edytuj | edytuj kod]
W listopadzie 1463 papież Pius II ogłosił krucjatę przeciwko Turkom osmańskim. W gronie sojuszników papiestwa kluczową rolę odgrywał przywódca Albańczyków Skanderbeg, toczący od dwudziestu lat wojnę z Turcją. Władcy Florencji, Mediolanu i Neapolu, a także król Francji Ludwik XI odmówili udzielenia pomocy Skanderbegowi. Tylko Republika Wenecka skierowała do pomocy Albańczykom oddział złożony z 500 jazdy i 500 pieszych, pod komendą Antonio da Cosenzy, zwanego Cimarosto.
Po udanym ataku na Macedonię, który w 1462 przeprowadził Skanderbeg, Turcy zdecydowali się wzmocnić twierdze na tym terytorium. Sprawujący władzę w Ochrydzie, Şeremet bey otrzymał dodatkowe wsparcie 14 000 żołnierzy, co miało zapobiec kolejnemu atakowi ze strony Albanii. Kontyngent wenecki, dowodzony przez Cimarosto pozostał w Valikardhë (w pobliżu dzisiejszej Bulqizy), a główne siły Skanderbega zostały skierowane w stronę Ochrydy. Po dotarciu do Ochrydy, Skanderbeg przemówił do mieszkańców miasta, zachęcając ich aby wsparli oddziały chrześcijańskie. Mieszkańcy miasta utworzyli oddział złożony z 500 żołnierzy, który wystąpił przeciwko Turkom.
Przebieg bitwy[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza faza działań albańskich ograniczała się do prowokowania garnizonu osmańskiego. Aby sprowokować Turków do działania, jazda Skanderbega upozorowała ucieczkę spod murów miasta. Pozwoliło to wciągnąć Turków w pułapkę i doprowadzić do ich klęski. W końcowej fazie bitwy do walki włączył się także kontyngent wenecki.
Skutki bitwy[edytuj | edytuj kod]
Straty tureckie przekraczały 10 tysięcy zabitych i wziętych do niewoli, straty albańsko-weneckie były nieznaczne. W niewoli znalazło się także 12 oficerów tureckich, za których Turcy zapłacili okup w wysokości 40 tysięcy dukatów. Mimo iż Skanderbegowi nie udało się zdobyć miasta, wenecka Signoria uznała zwycięstwo za decydujące o losach kampanii. Sułtan Mehmed II funkcję sandżakbeja w Ochrydzie powierzył janczarowi Ballabanowi Baderze, z pochodzenia Albańczykowi. On też miał za zadanie zlikwidować państwo Skanderbega.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kristo Frashëri: Gjergj Kastrioti Skënderbeu: jeta dhe vepra, 1405–1468. Tirana: 2002. ISBN 99927-1-627-4. (alb.).
- Francione Gennaro: Skenderbeu: Një hero modern. Tirana: 2003, s. 169-170. ISBN 978-99927-38-75-7. (alb.).
- Harry Hodgkinson: Scanderbeg: From Ottoman Captive to Albanian Hero. Centre for Albanian Studies: 1999, s. 190-194. ISBN 1-873928-13-0.