Bitwa pod Rajgrodem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy bitwy z 1831 roku. Zobacz też: Bitwa pod Rajgrodem (1794).
Bitwa pod Rajgrodem
— Powstanie listopadowe —
Ilustracja
Szarża Pułku Jazdy Poznańskiej
Czas 29 maja 1831
Miejsce Rajgród
Terytorium Królestwo Polskie
Wynik zwycięstwo wojsk polskich
Strony konfliktu
Polska Rosja
Dowódcy
Antoni Giełgud Fabian Gottlieb von der Osten-Sacken
Siły
12 000 żołnierzy i 10 dział 5 800 żołnierzy i 14 dział
Straty
nieliczne 800 i 1200 wziętych do niewoli
Położenie na mapie świata
Mapa lokalizacyjna świata
miejsce bitwy
miejsce bitwy
53°43′59,8800″N 22°42′00,0000″E/53,733300 22,700000
Powstanie listopadowe

Belweder – Stoczek – Dobre – Kałuszyn (I) – Nowa Wieś – Wawer (I) – Nowogród – Białołęka – Olszynka Grochowska – Puławy – Kurów – Wawer (II) – Dębe Wielkie – Kałuszyn (II) – Liw – Domanice – Iganie – Poryck – Wronów – Kazimierz Dolny – Boremel – Kiejdany – Sokołów Podlaski – Mariampol – Kuflew – Mińsk Mazowiecki (I) – Cudnów – Firlej – Lubartów – Połąga – Jędrzejów – Daszów – Tykocin – Nur – Ostrołęka – Rajgród – Grajewo – Kock (I) – Budziska – Łysobyki – Ponary – Kałuszyn (III) – Mińsk Mazowiecki (II) – Iłża – Gniewoszów – Wilno (II) – Międzyrzec Podlaski – Warszawa – Kock (II) – Księte

Bitwa pod Rajgrodem – miała miejsce 29 maja 1831 pod Rajgrodem w czasie powstania listopadowego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W ramach wyprawy wojsk polskich na rosyjskie gwardie polski korpus gen. Antoniego Giełguda liczący 12 000 żołnierzy i 10 dział zmusił do odwrotu z Łomży wojska rosyjskie gen. Osten-Sackena. Rosjanie (7 i 3/4 baonu, 4 szwadrony, 300 Kozaków i 14 dział - razem 5800 żołnierzy) wycofali się pod Rajgród, gdzie 22 maja zajęli mocną pozycję obronną.

Po bitwie pod Ostrołęką korpus Giełguda ruszył na Litwę i skierował się na Rajgród. Także Osten-Sacken otrzymał rozkaz opanowania Łomży i z tego powodu o świcie 29 maja opuścił umocnienia. Rankiem niedaleko wsi Miecze Rosjanie wpadli na straż przednią Giełguda i zaskoczeni ponieśli duże straty. Osten-Sacken cofnął się do Rajgrodu. W kolejnej fazie bitwy wojska polskie zdobyły miasto Rajgród i zaczęły obchodzić lewe skrzydło sił rosyjskich. W tej sytuacji Osten-Sacken postanowił dokonać odwrotu na Augustów.

Straty wojsk carskich wyniosły 800 zabitych i 1200 wziętych do niewoli. Straty polskie były wielokrotnie mniejsze.

Było to ważne strategiczne zwycięstwo Polaków, ponieważ Rosjanie, zmuszeni do odwrotu, odsłonili im drogę na Litwę, gdzie od lutego działała już polska partyzantka.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydanie I, Tom III
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bitwa_pod_Rajgrodem&oldid=53081799”