Bitwa pod Reims

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Reims
VI koalicja antyfrancuska
wojny napoleońskie
Ilustracja
Francuska kampania z 1814 r. na obrazie Jeana Meissoniera (1815-1891)
Czas

13 marca 1814

Miejsce

Reims, Francja

Wynik

zwycięstwo Francuzów

Strony konfliktu
Cesarstwo Francuskie Imperium Rosyjskie
Królestwo Prus
Dowódcy
Napoleon Emmanuel de Saint-Priest
Friedrich von Jagow
Siły
10 000 13 400
Straty
900 Rosjanie: 1400 żołnierzy, 12 dział

Prusacy: 1300 żołnierzy, 10 dział

Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
49°15′46,0800″N 4°02′04,9920″E/49,262800 4,034720

Bitwa pod Reims – starcie zbrojne, które miało miejsce 13 marca 1814 roku podczas wojen napoleońskich[1].

Bitwa stoczona została w okolicach miasta Reims między francuskim korpusem (10 000 żołnierzy) dowodzonym przez Napoleona a korpusem prusko-rosyjskim (15 000 żołnierzy), którym dowodził Emmanuel St. Priest[2][3].

Generał Emmanuel St. Priest 12 marca zajął Reims. Następnego dnia idący z Soissons Napoleon zaatakował go i odebrał miasto. Korpus francuski wkroczył do Reims o godzinie 14:00, a w tym samym czasie resztka prusko-rosyjskiego korpusu, który stracił w bitwie 3000 żołnierzy, uciekała przeciwległą bramą miasta w kierunku Laon[4]. Dowódca korpusu w czasie walk otrzymał śmiertelną ranę i kilka dni później zmarł. Według relacji Napoleona Francuzi wzięli do niewoli 5000 jeńców, 12 dział i większość ekwipunku nieprzyjaciela[3][5].

2 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]