Bitwa pod Smoleńskiem (1812)

Bitwa pod Smoleńskiem

Inwazja na Rosję (1812)
Obraz Jean-Charles Langlois, Napoleon Bonaparte i książę Józef Poniatowski pod Smoleńskiem 17 sierpnia 1812
Czas	16–18 sierpnia 1812
Miejsce	Smoleńsk
Terytorium	Rosja
Wynik	taktyczne zwycięstwo Francuzów, skoordynowany odwrót Rosjan
Strony konfliktu
I Cesarstwo Francuskie Księstwo Warszawskie Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Napoleon Bonaparte Michaił Barclay de Tolly
Siły
175 000 130 000
Straty
około 9000 około 11 000
Położenie na mapie Rosji miejsce bitwy
54°47′N 32°03′E

Bitwa pod Smoleńskiem – starcie zbrojne, które miało miejsce w dniach 16–18 sierpnia 1812, w czasie kampanii rosyjskiej Napoleona.

Starły się tutaj armia francusko-polska w sile 175 tysięcy żołnierzy, dowodzonych przez Napoleona, oraz armia rosyjska w sile 130 tysięcy żołnierzy, nad którymi komendę sprawował gen. Michaił Barclay de Tolly. Do Smoleńska jako pierwsze wkroczyły oddziały polskie. Po zaciekłej bitwie, w której wyraźnie przeważały jednostki francusko-polskie, Rosjanie wycofali się ze Smoleńska, po drodze paląc miasto (z 2,5 tys. domów ocalało 350). Na polu bitwy zginęło 11 tys. Rosjan i około 9 tys. Francuzów i Polaków.

W bitwie o Smoleńsk wzięli udział wybitni polscy wojskowi, m.in.: generał Michał Grabowski (dowódca brygady w V Korpusie Wielkiej Armii, poległ w bitwie), pułkownik Jan Krukowiecki (ciężko ranny), generał Józef Zajączek (ranny), oraz szef szwadronu artylerii konnej Józef Longin Sowiński.

Walki żołnierza polskiego pod Smoleńskiem zostały, po 1990 r., upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem na jednej z tablic, „SMOLEŃSK 17 VIII 1812”.