Przejdź do zawartości

Bitwa pod Wersyniką

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Wersyniką
Ilustracja
Schemat bitwy pod Wersyniką
Czas

22 czerwca 813

Miejsce

Wersynika

Wynik

zwycięstwo Bułgarów

Strony konfliktu
Bułgaria Cesarstwo Bizantyńskie
Dowódcy
Krum Michał I Rangabe
Położenie na mapie Turcji
Mapa konturowa Turcji, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
41,66667°N 26,56667°E/41,666667 26,566667

Bitwa pod Wersyniką[1], bitwa pod Wersiniką[2] – starcie zbrojne, które miało miejsce 22 czerwca 813 między siłami bizantyńskimi a bułgarskimi, zakończone zwycięstwem Bułgarów.

Po zwycięstwie w bitwie na przełęczy Wyrbica, Krum rozpoczął ofensywę przeciwko Bizancjum. Na wiosnę 812 zajął Dewelt, a w listopadzie – Messembrię, gdzie oprócz złota i srebra zdobył znaczne zapasy ognia greckiego[3]. Wobec tych klęsk cesarz Michał I Rangabe skłaniał się do przyjęcia postawionych przez Kruma warunków pokoju, lecz ostatecznie uległ namowom stronnictwa wojennego z Teodorem Studytą na czele i zdecydował się stawić czoła nowemu najazdowi bułgarskiemu, który rozpoczął się w lutym 813[1].

Przebieg bitwy

[edytuj | edytuj kod]

Obie armie spotkały się na początku czerwca w okolicach Wersyniki[1]. Pomimo posiadanej przewagi liczebnej, cesarz nie zdecydował się uderzyć na Bułgarów i przeciwne armie stały naprzeciw siebie przez 15 dni. Dopiero 21 czerwca Jan Aplakes, dowódca składającego się z kontyngentów trackich i macedońskich lewego skrzydła[a], zdołał przekonć cesarza do zaatakowania Bułgarów następnego dnia[4]. W natarciu nie wzięły jednak udziału wojska z Anatolii, znajdujące się na prawym skrzydle pod dowództwem Leona Armeńczyka, które zamiast tego szybko uciekły z pola bitwy[5]. Zarówno siły Jana Aplakesa, jak i dowodzone przez cesarza centrum, zostały rozbite przez Bułgarów[6].

Według Stevena Runcimana Leon Armeńczyk dopuścił się zdrady, o czym Krum wiedział wcześniej, gdyż (najprawdopodobniej pierwszy raz w historii) stawił czoła wojskom bizantyńskim w otwartym polu, w dodatku przeważającym liczebnie[5].

Po bitwie

[edytuj | edytuj kod]

Klęska znacząco podważyła autorytet cesarza. Już 11 lipca Michał I Rangabe został zdetronizowany, a tron objął Leon V Armeńczyk. W tym czasie Krum kontynuował ofensywę – część wojsk, na czele których stanął jego brat, rozpoczęła oblężenie Adrianopola, a on sam na czele większej grupy pomaszerował na Konstantynopol, którego nie udało mu się jednak zdobyć[1]. Zwabiony do miasta przez cesarza pod pozorem rozmów wpadł w zasadzkę, z której udało mu się uciec, został jednak lekko ranny[7]. W drodze powrotnej Krum przesiedlił ludność zdobytego Adrianopola nad Dunaj[6], lecz dalsze działania przerwała jego śmierć w 814[8].

  1. Według Barkowski 2018 ↓, s. 172 Jan Aplakes wraz ze swoimi siłami zajmował prawe skrzydło.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Ostrogorski 2008 ↓, s. 218.
  2. Barkowski 2018 ↓, s. 170.
  3. Barkowski 2018 ↓, s. 167-169.
  4. Runciman 1930 ↓, s. 61-62.
  5. a b Runciman 1930 ↓, s. 62.
  6. a b Barkowski 2018 ↓, s. 172.
  7. Runciman 1930 ↓, s. 64.
  8. Ostrogorski 2008 ↓, s. 219.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]