Bizmutyt
_-_Schneeberg,_Erzgebirge.jpg)
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
Bi2(CO3)O2 |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
2,5-3,5[1] |
| Łupliwość |
według <001> |
| Pokrój kryształu |
włóknisty |
| Układ krystalograficzny |
tetragonalny |
| Gęstość minerału |
6,1-7,7 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
brązowy, brązowo-żółty, zielony, żółty lub szary |
| Rysa |
szara |
| Połysk |
szklisty |
| Współczynnik załamania |
n=2,12-2,30 |
Bizmutyt – minerał z gromady węglanów. Nazwa pochodzi od składu chemicznego tego minerału. Jest minerałem wtórnym stref utleniania złóż Bi, ale stwierdzono go także w pegmatytach granitowych. Teoretycznie zawiera 91,68% wag. Bi2O3, 8,29% wag. CO2, może zawierać także śladowe ilości wody. Minerały najczęściej współwystępujące z bizmutytem to bizmut rodzimy, bizmutynit i tetradymit.
W Polsce został stwierdzony w pegmatytach Grabiny niedaleko Strzegomia. Na świecie występuje między innymi w skałach pegmatytowych w Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii, USA, Meksyku, Mozambiku. Odkryty został w roku 1841[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bolewski A., Manecki A., Mineralogia szczegółowa, Wydawnictwo PAE. Warszawa 1993, ISBN 83-85636-03-X
- RRUFF (ang.)
- webmineral.com (ang.)