Blues rock
| Blues rock | |
| Pochodzenie | Blues elektryczny, Rock and roll, Brytyjski blues |
| Czas i miejsce powstania | Lata 60. XX wieku w Wielkiej Brytanii i USA, Lata 70. XX wieku w Polsce |
| Instrumenty | gitara elektryczna, instrumenty klawiszowe, gitara basowa, perkusja, harmonijka ustna |
| Największa popularność | Lata 60. i 70., do dziś ciągle popularny[1] |
| Podgatunki | |
| Heavy metal[2], Hard rock, Rock psychodeliczny, Boogie rock, Rock garażowy, Stoner rock | |
| Podgatunki powstałe z połączenia z innym stylem muzycznym | |
| Punk blues | |
Blues rock – styl w muzyce rockowej, powstały z połączenia elementów bluesa i rocka. Blues rock narodził się w połowie lat 60. XX wieku w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Pierwszymi artystami grającymi blues rocka byli Alexis Korner, John Mayall oraz Paul Butterfield[3].
Muzycy grający w tym stylu stawiali sobie za cel odrodzenie klasycznego bluesa. Choć muzyka przez nich grana strukturalnie odpowiadała temu gatunkowi muzyki, nie był to ortodoksyjny czarny blues, lecz styl osadzony w estetyce rockowej. Często też nazywany był „białym bluesem”.
Charakterystyka[edytuj]
Blues rock opiera się na bluesowej improwizacji i 12-taktowej strukturze bluesa. Często charakteryzuje go mocniejszy riff gitarowy oraz szybsze tempo.
Instrumenty[edytuj]
Do najważniejszych instrumentów stosowanych w blues rocku zalicza się gitarę elektryczną, gitarę basową oraz zestaw perkusyjny. Wokal również przeważnie odgrywa kluczową rolę, jednak nie zawsze, biorąc pod uwagę liczbę instrumentalnych utworów blues-rockowych. Oprócz tego wykorzystywane są instrumenty klawiszowe, takie jak syntezator, fortepian czy organy Hammonda. Brzmienie przesterowanych gitar odróżnia blues rocka od tradycyjnego bluesa, w którym standardem jest gitara akustyczna.
Przypisy
- ↑ History of Rock Music.
- ↑ Weinstein, Deena, „Heavy Metal: The Music and its Culture”, DaCapo, 2000, ISBN 0-306-80970-2, s. 14.
- ↑ Allmusic.com.
|
|||||||||||
