Bobby Despotovski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bobby Despotovski
Pełne imię i nazwisko

Slobodan Despotovski

Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1971
Perth

Wzrost

180 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1989–1991 Dinamo Pančevo
1993 Floreat Athena
1994–1995 Heidelberg United 18 (9)
1995–1996 Morwell Falcons 6 (1)
1996 Heidelberg United 24 (26)
1996–2004 Perth Glory 211 (103)
2004 Bonnyrigg White Eagles
2004–2007 Perth Glory 30 (11)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002  Australia 4 (5)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2007 Inglewood United
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Bobby Despotovski, właśc. Slobodan Despotovski (ur. 14 lipca 1971 w Perth) – australijski piłkarz pochodzenia serbskiego i macedońskiego występujący na pozycji napastnika. Trener piłkarski.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Despotovski seniorską karierę rozpoczął w 1989 roku w jugosłowiańskim zespole Dinamo Pančevo. Grał tam do 1991 roku. W 1994 roku wyjechał do Australii, gdzie został graczem klubu Floreat Athena z West Australia Premier League. W tym samym roku odszedł do drużyny Heidelberg United z National Soccer League. W 1995 roku przeszedł do Morwell Falcons, także grającego w NSL. W 1996 roku wrócił jednak do Heidelbergu.

W 1996 roku Despotovski podpisał kontrakt z innym zespołem NSL, Perth Glory. W 2003 roku oraz w 2004 roku zdobył z nim mistrzostwo NSL. W 2004 roku odszedł Bonnyrigg White Eagles z ligi stanu Nowa Południowa Walia. W tym samym roku wrócił jednak do Perth Glory, występującego już wówczas w nowo utworzonej A-League. W 2006 roku z 8 bramkami na koncie został królem strzelców tych rozgrywek. Został także wybrany piłkarzem sezonu. W 2007 roku zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Australii Despotovski zadebiutował 6 lipca 2002 roku w wygranym 2:0 meczu Pucharu Narodów Oceanii z Vanuatu, z którym strzelił także gola. W drużynie narodowej rozegrał 4 spotkania i zdobył 5 bramek, wszystkie podczas tamtego Pucharu Narodów Oceanii, zakończonego przez Australię na 2. miejscu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]