Bobroszczur

Bobroszczur
	Hydromys
	É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1804
	; Bobroszczur złotobrzuchy (H. chrysogaster)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	myszowate
Podrodzina	myszy
Plemię	Hydromyini
Rodzaj	bobroszczur
	Typ nomenklatoryczny
	Hydromys chrysogaster É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1804
Synonimy
	Hydromis: É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1805;
	Hydromis: É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1805;
Gatunki
	4 gatunki – zobacz opis w tekście
	4 gatunki – zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bobroszczur^[3] (Hydromys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Rozmieszczenie geograficzne

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii, Indonezji i Papui-Nowej Gwinei^[4]^[5]^[6].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 128–390 mm, długość ogona 103–325 mm, długość ucha 11–20 mm, długość tylnej stopy 25–80 mm; masa ciała 210–1280 g^[5]^[7].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1804 roku francuski przyrodnik Étienne Geoffroy Saint-Hilaire, w artykule zatytułowanym Uwaga dotycząca nowego rodzaju ssaków z rzędu gryzoni pod nazwą hydromys, opublikowanym w czasopiśmie „Bulletin des Sciences”^[1]. Geoffroy Saint-Hilaire wymienił trzy gatunki – Hydromys coipus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1804 (= Mus Coypus G.I. Molina, 1782), Hydromys chrysogaster É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1804 i Hydromys leucogaster É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1804 (= Hydromys chrysogaster É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1804) – z których gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie) Hydromys chrysogaster É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1804 (bobroszczur złotobrzuchy).

Etymologia

Hydromys (Hydromis): gr. ὑδρο- hudro- ‘wodny-’, od ὑδωρ hudōr, ὑδατος hudatos ‘woda’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[8].

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[9]^[7]^[4]^[3]:

Gatunek	Autor i rok opisu	Nazwa zwyczajowa^[3]	Podgatunki^[5]^[4]^[7]	Rozmieszczenie geograficzne^[5]^[4]^[7]	Podstawowe wymiary^[5]^[7]^[b]	Status IUCN^[10]
Hydromys chrysogaster	É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1804	bobroszczur złotobrzuchy	gatunek monotypowy	Nowa Gwinea (Indonezja i Papua-Nowa Gwinea), kontynentalna Australia, Tasmania i wiele innych wysp i archipelagów; zakres wysokości: 0–1900 m n.p.m.	DC: 19,5–39 cm DO: 20–32 cm MC: 210–1820 g	LC
Hydromys hussoni	Musser & Piik, 1982	bobroszczur zachodni	gatunek monotypowy	endemit Indonezji: zachodnia Nowa Gwinea (zlewnia jeziora Paniai); zakres wysokości: 1765–1800 m n.p.m.	DC: 12,8–16,7 cm DO: 10,3–15,2 cm MC: brak danych	DD
Hydromys ziegleri	K.M. Helgen, 2005	bobroszczur papuaski	gatunek monotypowy	endemit Papui-Nowej Gwinei: północna Nowa Gwinea (pogórza pasma górskiego Prince Alexander); zakres wysokości: około 200 m n.p.m.	DC: około 13,2 cm DO: około 11,8 cm MC: brak danych	DD
Hydromys neobritannicus	Tate & Archbold, 1935	bobroszczur nowobrytyjski	gatunek monotypowy	endemit Papui-Nowej Gwinei: Nowa Brytania (Archipelag Bismarcka); zakres wysokości: 0–1000 m n.p.m.	DC: około 29 cm DO: około 29 cm MC: brak danych	DD

Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, DD – gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia.

Uwagi

↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Hydromys É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1804.
↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

↑ ^a ^b É. Geoffroy Saint-Hilaire. Note sur un nouveau genre de mammifères, de l’ordre des rongeurs, sous le nom d’hydromys. „Bulletin des Sciences”. 3 (93), s. 253, 1801–1805. (fr.).
↑ É. Geoffroy Saint-Hilaire. Sur un nouveau genre de mammifères nommé. „Annales du Muséum d’histoire naturelle”. 6 (31), s. 86, 1805. (fr.).
↑ ^a ^b ^c Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 269–270. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 498. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 684–687. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Hydromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-10].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 320–321. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 336, 1904. (ang.).
↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-02-03]. (ang.).
↑ Taxonomy: Hydromys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-02-03]. (ang.).

[2] Niepoprawna późniejsza pisownia Hydromys É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1804.

[11] DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

[Geoffroy1804-1] É. Geoffroy Saint-Hilaire. Note sur un nouveau genre de mammifères, de l’ordre des rongeurs, sous le nom d’hydromys. „Bulletin des Sciences”. 3 (93), s. 253, 1801–1805. (fr.).

[Geoffroy1805-3] É. Geoffroy Saint-Hilaire. Sur un nouveau genre de mammifères nommé. „Annales du Muséum d’histoire naturelle”. 6 (31), s. 86, 1805. (fr.).

[Cichocki&inni-4] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 269–270. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-5] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 498. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Denys&inni-6] Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 684–687. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[Wilson&Reeder-7] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Hydromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-10].

[amw-8] Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 320–321. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).

[Palmer-9] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 336, 1904. (ang.).

[mdd-10] N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-02-03]. (ang.).

[12] Taxonomy: Hydromys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-02-03]. (ang.).

[1]

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[b]

[10]