Boeing X-37
| Boeing X-37B | |
 Egzemplarz OTV-1 po wylądowaniu (2010) |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
| Producent | Boeing |
| Typ | bezzałogowy wahadłowiec kosmiczny |
| Konstrukcja | kompozytowa |
| Załoga | 0 |
| Historia | |
| Data oblotu | 22.04.2010 – 3.12.2010 |
| Egzemplarze | 2 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 4,5 m |
| Długość | 8,90 m |
| Wysokość | 2,90 m |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| NASA/DARPA (X-37A), USAF (X-37B) | |
 Multimedia w Wikimedia Commons |
|
Boeing X-37 – amerykański bezzałogowy wahadłowiec kosmiczny, służący do testowania technologii kosmicznych. Został wykonany w dwóch egzemplarzach: OTV-1 (Orbital Test Vehicle 1) i OTV-2. X-37B wynoszony jest na orbitę rakietą nośną Atlas V. Wykorzystywany przez siły powietrzne USA. Pierwszy lot orbitalny przeprowadzono w 2010 roku (OTV-1).
Pierwowzorem wahadłowca X-37B był model X-37A. Był on wykorzystany do przeprowadzenia testów lotów ślizgowych w latach 2005 i 2006[1].
Prototyp został wyprodukowany przez firmę Boeing. Przeznaczeniem X-37B jest wykonanie testów kontroli pod kątem nawigacji i systemu ochrony termicznej powłoki statku w czasie, gdy pojazd będzie przechodził przez atmosferę Ziemi oraz całkowicie automatycznego lądowania promu na Ziemi.
Początkowo, w latach 1999-2004 projekt był rozwijany przez NASA jako model NASA X-37. Przewidziano budowę dwóch statków: ALTV (Approach and Landing Test Vehicle) i OV (Orbital Vehicle). Pierwszy służył do testów w powietrzu, drugiego nie wykonano. W 2004 r. program został przekazany do Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA), która kontynuowała prace z testami ALTV. Natomiast niezrealizowany projekt orbitera stał się punktem wyjścia do projektu modelu X-37B, który był realizowany od 2006 r. przez siły powietrzne Stanów Zjednoczonych[2].
Spis treści
Parametry techniczne[edytuj | edytuj kod]
- Masa startowa: 4,99 t
- Długość: 8,9 m
- Wysokość: 2,9 m
- Rozpiętość skrzydeł: 4,5 m
- Silnik: 1 × Rocketdyne AR2-3, napędzany hydrazyną, ciąg 14,7 kN
- Zasilanie: ogniwa słoneczne z arsenku galu i akumulatory litowo-jonowe
- Ładownia: 2,1 × 1,2 m
- Dostępna orbita: niska orbita okołoziemska (LEO)
- Prędkość na orbicie: 28 044 km/godz.
- Czas przebywania na orbicie: do 270 dni (z możliwością przedłużenia lotu)
Źródło: [3].
Przeprowadzone loty[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy wyniesiono na orbitę okołoziemską pojazd oznaczony jako OTV-1, start odbył się 22 kwietnia 2010 r.[4], powrót na Ziemię 3 grudnia 2010 r.[3]
Drugi pojazd oznaczony jako OTV-2[5] wystartował 5 marca 2011 r. i wylądował 16 czerwca 2012 r.[6], ustanawiając nowy rekord długotrwałości lotu samolotu kosmicznego.
| Oznaczenie kodowe lotu | Orbiter | Data startu | Data lądowania | Czas trwania lotu |
|---|---|---|---|---|
| USA-212 (OTV-1) | OTV-1 | 22.04.2010 | 3.12.2010 | 224 dni |
| USA-226 (OTV-2) | OTV-2 | 5.03.2011 | 16.06.2012 | 486 dni |
| USA-240 (OTV-3) | OTV-1 | 11.12.2012 | ? | ? |
Galerie[edytuj | edytuj kod]
Lot OTV-1[edytuj | edytuj kod]
-
OTV-1 w osłonie rakiety Atlas V (kwiecień 2010)
-
OTV-1 po wylądowaniu (3.12.2010)
-
Inspekcja (3.12.2010)
Lot OTV-2[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
- ↑ Boeing X-37 / X-40. Designation-Systems.net, listopad 2009. [dostęp 31.05.2012].
- ↑ X-37B Orbital Test Vehicle . United States Air Force, 3.03.2011. [dostęp 17.06.2012].
- ↑ 3,0 3,1 X-37B Orbital Test Vehicle. Boeing, 2010-12-05. [dostęp 31.05.2012].
- ↑ Tajny i tyci prom kosmiczny. "Gazeta Wyborcza", 2010-04-23. [dostęp 31.05.2012].
- ↑ X-37B Orbital Test Vehicle. 2011-12-03. [dostęp 31.05.2012].
- ↑ Air Force's mini space shuttle returns after 468-day flight (ang.). spaceflightnow.com, 16.06.2012. [dostęp 16.06.2012].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- X-37B Orbital Test Vehicle (ang.)
- Początek nowych gwiezdnych wojen? X-37B na orbicie. TVN 24, 2010-04-22. [dostęp 2010-04-27].
- Kosmonauta.net – zbiór artykułów dotyczących X-37B (pol.)
