Bogumiła Berdychowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogumiła Berdychowska
Ilustracja
Bogumiła Berdychowska (2013)
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1963
Nowy Sącz

Zawód, zajęcie

publicystka, dziennikarka

Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Krewni i powinowaci

Zygmunt Berdychowski (brat)

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Order Księżnej Olgi III klasy
Multimedia w Wikimedia Commons

Bogumiła Berdychowska-Szostakowska[1] (ur. 10 stycznia 1963 w Nowym Sączu[2]) – polska publicystka i dziennikarka, specjalizująca się w historii Ukrainy i stosunkach polsko-ukraińskich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła liceum medyczne w Nowym Sączu, następnie filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[3]. Od 1991 do 1993 pracowała w Ośrodku Studiów Wschodnich[4]. W latach 1989–1994 kierowała Biurem ds. Mniejszości Narodowych w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Następnie do 2002 była zastępczynią dyrektora V Programu Polskiego Radia[5]. Współpracuje lub współpracowała z Ośrodkiem Myśli Politycznej oraz Fundacją im. Stefana Batorego, a także Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego. Objęła funkcję sekretarza Forum Polsko-Ukraińskiego, a także kierowniczki działu programów stypendialnych w Narodowym Centrum Kultury w Warszawie, przydzielającego stypendia ludziom kultury i nauki z byłego Związku Radzieckiego. Zajęła się koordynowaniem polsko-ukraińskiej wymiany młodzieży. Autorka publikacji m.in. w „Tygodniku Powszechnym” i „Więzi”. W 2014 współzałożycielka i członkini Komitetu Obywatelskiego Solidarności z Ukrainą (KOSzU)[6].

Jest siostrą Zygmunta Berdychowskiego[7].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Mniejszości Narodowe w Polsce: informator (red.), Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1995.
  • Bunt pokolenia: rozmowy z intelektualistami ukraińskimi. Rozmawiały i opatrzyły komentarzem Bogumiła Berdychowska, Ola Hnatiuk, UMCS, Lublin 2000.
  • Jerzy Giedroyc. Emigracja ukraińska. Listy 1950–1982 (oprac.), Czytelnik, Warszawa 2004.
  • Polska-Ukraina. Osadczuk. Księga jubileuszowa ofiarowana profesorowi Bohdanowi Osadczukowi w 85. rocznicę urodzin (współredaktor z Olą Hnatiuk), UMCS, Lublin 2007.
  • Ukraina. Ludzie i książki, Kolegium Europy Wschodniej, Wrocław 2006.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Prezydent odznaczył kobiety zasłużone dla demokracji. prezydent.pl, 4 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-04].
  2. ↑ Promocja książki Zamiłowanie do spraw beznadziejnych. Ukraina w „Kulturze” 1947–2000. mck.krakow.pl, 27 kwietnia 2016. [dostęp 2019-07-06].
  3. ↑ Dwie Sądeczanki odznaczone przez prezydenta Komorowskiego. sadeczanin.info, 5 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-07].
  4. ↑ Marek Karp, Jacek Borkowicz, Jacek Cichocki, Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz: Okręt Koszykowa: warszawski Ośrodek Studiów Wschodnich. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 377. ISBN 978-83-01-15350-2. OCLC 192135707.
  5. ↑ a b Kamila Baranowska: VII edycja Nagrody im. Jerzego Giedroycia. rp.pl, 9 listopada 2007. [dostęp 2012-06-07].
  6. ↑ Komitet Obywatelski Solidarności z Ukrainą (KOSzU). KOSzU. [dostęp 2014-03-05].
  7. ↑ Berdychowski, Zygmunt. wyborcza.pl, 30 listopada 2006. [dostęp 2012-06-07].
  8. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 czerwca 2012 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 872).
  9. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 sierpnia 2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1018).
  10. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №623/2009 «Про відзначення державними нагородами України громадян іноземних держав». president.gov.ua, 18 sierpnia 2009. [dostęp 2021-01-23]. (ukr.).
  11. ↑ Ihor Hulawy: Вручення премій Фундації Омеляна і Тетяни Антоновичів. voanews.com, 8 listopada 2010. [dostęp 2023-03-12]. (ukr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bogumiła_Berdychowska&oldid=71761238”