Bogusław Nowak (żużlowiec)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogusław Nowak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1952
Gorzów Wielkopolski

Kariera seniorska
Lata Klub
Liga polska
1969–1984 Stal Gorzów
1985–1988 Unia Tarnów
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata
srebro 1977 żużel, drużynowo

Bogusław Nowak (ur. 29 stycznia 1952 w Gorzowie Wielkopolskim) – polski żużlowiec i trener sportu żużlowego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Licencję żużlową zdobył w 1969 roku. Do 1984 r. reprezentował barwy Stali Gorzów Wielkopolski, odnosząc szereg sukcesów w postaci zdobycia 12 medali Drużynowych Mistrzostw Polski (złote – 1973, 1975, 1976, 1977, 1978, 1983; srebrne – 1971, 1974, 1979, 1981, 1984 i brązowy – 1982) oraz 5 medali Mistrzostw Polski Par Klubowych (złote – 1975, 1977; srebrny – 1984, brązowe – 1982, 1983). W latach 1985–1988 startował jako jeżdżący trener w Unii Tarnów.

W 1977 r. zdobył we Wrocławiu tytuł Drużynowego Wicemistrza Świata. Kilkukrotnie startował w eliminacjach Indywidualnych Mistrzostw Świata, dwukrotnie awansując do finałów kontynentalnych (Leningrad 1975 – XIII m., Togliatti 1977 – VIII m.).

Do największych indywidualnych sukcesów Bogusława Nowaka należało zdobycie:

Bogatą sportową karierę zakończył wypadek, któremu uległ w Rybniku 4 maja 1988 podczas finału Mistrzostw Polski Par Klubowych, w wyniku którego doznał m.in. złamania kręgosłupa (do dnia dzisiejszego porusza się za pomocą wózka inwalidzkiego). Przeszedł skomplikowaną operację w Wojewódzkim Szpitalu Chirurgii Urazowej w Piekarach Śląskich[1]. Po długim okresie rehabilitacji powrócił do sportu, szkoląc w Tarnowie młodych adeptów żużla.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Za swoją życiową postawę otrzymał wiele nagród, m.in. "Zwycięzca za metą", "Człowiek Roku Wśród Osób Niepełnosprawnych" oraz w 2001 medal Kalos Kagathos.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Udana operacja żużlowca tarnowskiej Unii, w: Express Poznański, 27.6.1988

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]