Bogusław Waczyński
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 października 1907 |
| Data i miejsce śmierci |
25 września 1981 |
| Prowincjał PMA Towarzystwa Jezusowego | |
| Okres sprawowania |
1952–1956 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
1933 |
Bogusław Waczyński SJ (ur. 19 października 1907 w Zblewie, zm. 25 września 1981 w Warszawie) – polski kapłan katolicki, jezuita, dr teologii, profesor nadzwyczajny[1], znawca teologii kościołów wschodnich, długoletni profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (od 1951 do 1956 odsunięty od pełnienia jakiejkolwiek funkcji na uniwersytecie przez ministra szkolnictwa wyższego[2]), w latach 1952–56 przełożony Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej SJ[3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Aleksego i Marii z Ptaszyńskich. Do zakonu jezuitów wstąpił 4 września 1923 w Kaliszu. Studia odbywał Krakowie (1927–1930, kurs filozoficzny) i lubelskim Bobolanum (1930–1934, teologia). Po przyjęciu święceń kapłańskich (1933 w Lublinie) wyjechał na dalszą naukę do Rzymu, uzyskując w 1937 w Papieskim Instytucie Studiów Orientalnych doktorat teologii. Od 1937 był profesorem teologii na Wydziale Teologicznym Bobolanum w Lublinie, a także współpracownikiem czasopisma "Oriens". Na początku II wojny światowej pełnił funkcję proboszcza katedry lubelskiej oraz kanclerza i oficjała kurii diecezjalnej. Od 1942 był rektorem kolegium w Starej Wsi i ponownie profesorem teologii dogmatycznej. Udzielał pomocy Żydom, współpracował z podziemiem, za co odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami.
Poza KUL wykładał teologię dogmatyczną na Wydziale Teologicznym Bobolanum w Warszawie (1952–1956). Pełnił szereg funkcji zakonnych, m.in. wiceprowincjała wielkopolsko-mazowieckiego (1950–1952, przez pewien czas zastępował aresztowanego prowincjała Edwarda Bulandę), prowincjała w tejże prowincji (1952–1956). W 1957 uczestniczył w XXX Kongregacji Generalnej w Rzymie.
Był znanym działaczem na rzecz ekumenizmu. Ogłosił kilkadziesiąt publikacji, głównie z teologii kościołów wschodnich, a także m.in. życiorys jezuity Stanisława Felczaka w Polskim Słowniku Biograficznym.
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Druga schizma Focjusza. Rzut oka na wyniki najnowszych prac o Focjuszu, „Oriens” 4 (1936), s. 35-39, 69-73.
- Codex autographus Maximi Smotrycki, "Orientalia Christiana Periodica" 3 (1937), nr 3-4, s. 666-669.
- Nachklänge der Florentiner Union in der polemischen Literatur zur Zeit der Wiedervereinigung der Ruthenen : (im 16. und am Anfang des 17. Jahrhunderts), "Orientalia Christiana Periodica" 4 (1938), nr 3-4, s. 441-472.
- Focjusz jako przeciwnik filioque a papieże, „Oriens” 6 (1938), s. 46-49.
- Św. Grzegorz i św. Zachariasz a filioque, „Oriens” 6 (1938), s. 73-75.
- Tło pierwszej schizmy Focjusza, „Oriens” 6 (1938), s. 3-8.
- Myśl unijna Skargi, "Zeszyty Naukowe KUL" 6 (1963), nr 2 (22), s. 26-40.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ludwik Grzebień, Waczyński Bogusław (1907–1981), jezuita, autor prac z teologii porównawczej, zastępca profesora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego [w:] Słownik polskich teologów katolickich, tom VII: 1918–1981, R–Z (pod redakcją Ludwika Grzebienia), Warszawa 1983, s. 357–358
- Ludwik Grzebień, Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995, Kraków 1996, s. 715
- Krzysztof Grzesiak, Wschód chrześcijański w piśmiennictwie ks. Bogusława Waczyńskiego, Lublin: Wydawnictwo Polihymnia 2006.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W służbie jedności chrześcijan. Wydawnictwo KUL. Księgarnia internetowa. [dostęp 2011-04-09].
- ↑ Dorota Gałaszewska-Chilczuk. Polityka państwa wobec Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. „Pamięć i Sprawiedliwość”. 2 (10), s. 43, 53, 2006. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej. ISSN 1427-7476.
- ↑ Prowincjałowie. [w:] Encyklopedia SJ [on-line]. Jezuici: Serwis Krakowski. [dostęp 2011-04-09].