Bohdan Górski
major piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Bohdan Górski (ur. 9 października 1894 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 23 października 1942) – major piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Feliksa i Jadwigi z Betlowskich. Ukończył gimnazjum, a następnie wstąpił do Legionów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został w wojsku. W 1928 r. pełnił służbę w batalionie podchorążych rezerwy w Zaleszczykach, a cztery lata później w 68 pułku piechoty.
Jako dowódca batalionu w 25 pułku piechoty brał udział w II wojnie światowej. Wzięty do niewoli, uciekł i wrócił do Piotrkowa, gdzie zostawił żonę z synem. Na przełomie września i października 1939 wstąpił do Służby Zwycięstwa Polsce (od 14 lutego 1942 Armia Krajowa) i wkrótce został członkiem Sztabu Okręgu Łódzkiego tej organizacji. Został szefem Oddziału III Operacyjno-Wyszkoleniowego. W marcu 1940 r. stanął na czele Inspektoratu Sieradzko-Wieluńskiego obejmującego powiaty: łaski, sieradzki, wieluński).
Zamieszkał, wraz z rodziną, we wsi Sięganów w gospodarstwie Franciszka Świercza. Po aresztowaniu 19 września 1941 łącznika Jerzego Sobocińskiego, ps. „Kluska”, a wkrótce także łączniczki i adiutanta (por. Rychłowskiego), mjr Górski przeniósł kwaterę do wsi Zwierzyniec k. Wadlewa.
21 października 1942 mjr Górski wracał z Piotrkowa (w Generalnym Gubernatorstwie) do Kraju Warty przez komorę celną we wsi Mzurki k. Tuszyna. Legitymował się dokumentem rosyjskiego białogwardzisty Aleksego Smirnowa. Niemcy dopatrzyli się uchybień w dokumentach i aresztowali go. Górski został postrzelony w pierś i ręce. Przewieziony do szpitala w Pabianicach zmarł 23 października. Pochowano go jako Smirnowa. Po wojnie przeniesiono jego szczątki na cmentarz w Łasku. W gotyckiej farze sieradzkiej jest tablica poświęcona jego pamięci.
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- porucznik – ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921 r.
- kapitan – 2 kwietnia 1929 r. ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 r. i 72 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty
- major – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 r. ?
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Łukomski G. , Polak B. , Suchcitz A. , Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 415 .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 149, 256.
- Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 70, 596.
- Członkowie Komend Okręgów AK
- Członkowie Służby Zwycięstwu Polski
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Ofiary represji Niemiec nazistowskich w Polsce 1939–1945
- Polscy jeńcy wojenni – uciekinierzy z niewoli niemieckiej 1939–1945
- Urodzeni w 1894
- Zmarli w 1942
- Ludzie urodzeni w Piotrkowie Trybunalskim
- Ludzie związani z Wieluniem
- Żołnierze Legionów Polskich 1914–1918
- Oficerowie 68 Pułku Piechoty (II RP)