Bohdan Starkiewicz
 podpułkownik
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
1 Pułk Łączności |
| Stanowiska |
dowódca łączności dywizji |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Bohdan Tadeusz Starkiewicz (ur. 25 grudnia 1895, zm. ?) – podpułkownik Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 55. lokatą w korpusie oficerów łączności, a jego oddziałem macierzystym był 1 pułk łączności w Zegrzu[1]. W 1923 nadal pełnił służbę w 1 pułku łączności w Zegrzu[2]. W 1924 pełnił służbę w Departamencie VI Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając oficerem nadetatowym 1 pułku łączności[3]. 3 maja 1926 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów łączności[4]. W 1928 pełnił służbę w Obozie Szkolnym Wojsk Łączności[5], a w 1932 w Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu[6]. W 1934 został przeniesiony z centrum do 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy na stanowisko szefa łączności[7]. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 w korpusie oficerów łączności. W 1939 był dowódcą łączności 15 Dywizji Piechoty[8]. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej 1939. Po wojnie, w stopniu podpułkownika, pełnił służbę ludowym Wojsku Polskim.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 11 października 1946[9]
- Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[10]
- Medal Niepodległości – 9 listopada 1933 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[11]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 259.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 957, 969.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 21, 875, 887.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 132.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 612, 624.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 270, 823.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 167.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 535.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 124, tu jako ppłk Bogdan Starkiewicz.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 15.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Majorowie łączności II Rzeczypospolitej
- Oficerowie łączności ludowego Wojska Polskiego
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Urodzeni w 1895
- Oficerowie dowództwa 15 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty
- Oficerowie Centrum Wyszkolenia Łączności