Bolesław Bejnar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bolesław Bejnar
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1860
Uzułmujża

Data i miejsce śmierci

18 marca 1928
Tarnawa Niżna

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

I Korpus Polski w Rosji

Stanowiska

ordynatora szpitala

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Bolesław Bejnar (ur. 12 sierpnia 1860[1] w majątku Uzułmujża, w pow. rzeżyckim, zm. 18 marca 1928 w Tarnawie Niżnej) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Moskiewskiego i w petersburskiej Wojskowej Akademii Medycznej. W armii carskiej od 1886 roku. Początkowo na stanowisku ordynatora taszkienckiego szpitala wojskowego. W czasie I wojny światowej służył w I Korpusie Polskim.

Do Wojska Polskiego przyjęty w stopniu pułkownika. 17 czerwca 1919 roku został przydzielony do Dowództwa Powiatu Etapowego Wilno[2]. W latach 1919-1920 lekarz wojskowy w Grodnie. 29 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pozostawał wówczas w rezerwie personalnej Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie[3]. Z dniem 30 listopada 1920 roku został przeniesiony w stan spoczynku[4]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[5]. Na emeryturze mieszkał w Tarnawie Niżnej. Tam zmarł 18 marca 1928 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stawecki 1994 ↓, s. 73 wg autora urodził się w 1850 roku.
  2. Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 70 z 1919 roku, poz. 2260.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 16 czerwca 1920 roku, s. 459.
  4. Stawecki 1994 ↓, s. 73.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]