Bolesław Jakowlew
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: materiały elektroniczne, technologia materiałów specjalnych[1] | |
| Profesura |
1978[1] |
Bolesław Jakowlew (ur. 12 sierpnia 1933 w Hoczwi, zm. 7 czerwca 2020 w Warszawie) – polski specjalista w zakresie inżynierii materiałowej, prof. dr inż.[2][3]
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Michała[4], osiadłego przed wojną w Polsce oficera carskiej armii[5]. W latach 1952–57 studiował na Wydziale Metalurgicznym Politechniki w Niżnym Nowogrodzie w Związku Radzieckim, następnie, w 1962 roku, obronił pracę doktorską w Katedrze Metaloznawstwa Politechniki w Gorkim.
Na początku lat 70. kierował Centralnym Laboratorium Fizyki Metali w Hucie Warszawa, następnie mianowany zastępcą dyrektora ds. naukowych w Przemysłowym Instytucie Elektroniki. Współzałożyciel i wieloletni dyrektor Naukowo-Produkcyjnego Centrum Półprzewodników w Warszawie, które było przykładem niebywałego skoku Polski w epokę nowej techniki i technologii. W 1978 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych. Pracował naukowo i dydaktycznie w Wojskowej Akademii Technicznej oraz Wyższej Szkole Inżynierskiej w Koszalinie, której powołania był inicjatorem[6].
W 1982 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki[5]. W 1982 roku mianowany przedstawicielem Polski w Instytucie Normalizacji przy RWPG w Moskwie.
Następnie doradca w Centrum Naukowo-Produkcyjnym Materiałów Elektronicznych CEMAT Warszawa (1990–1991); Doradca ds. rozwoju w Agmar - Telecom, Mielec (1995–1999); Wykładowca, profesor nadzwyczajny w Instytucie Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki na Wydziale Elektrycznym Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie[1].
Promotor 5 rozpraw doktorskich, autor 11 patentów, około 100 publikacji i monografii.
Laureat Nagrody Państwowej Zespołowej I Stopnia za udział w uruchomionej produkcji materiałów specjalnych dla elektroniki, laureat Nagrody Ministra Obrony Narodowej I Stopnia. Odznaczony został również Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Odznaką za Zasługi dla Warszawy, Za Zasługi dla Województwa Koszalińskiego, Za Zasługi w Rozwoju Przemysłu Maszynowego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Prof. dr inż. Bolesław Jakowlew, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2022-12-18].[martwy link]
- ↑ Bolesław Jakowlew. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2022-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-18)]. (pol.).
- ↑ Bolesław Jakowlew. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2022-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-18)]. (pol.).
- ↑ IPN Po 00206/100/J | Inwentarz archiwalny IPN [online], ipn.gov.pl [dostęp 2024-04-19] (pol.).
- ↑ a b Zdzisław Jankiewicz, Byłem pracownikiem Instytutu Technologii Materiałów Elektronicznych [online], Blog profesora Zdzisława Jankiewicza, 27 stycznia 2021 [dostęp 2024-04-19] (pol.).
- ↑ 25 lat Wydziału Mechanicznego Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie : 1968–1993 : praca zbiorowa