Bolesław Kumor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Bolesław Kumor
Kraj działania  Polska
Data i miejsce urodzenia 1 grudnia 1925
Niskowa
Data i miejsce śmierci 23 października 2002
Lublin
Wyznanie Katolicyzm
Kościół rzymskokatolicki
Prezbiterat 1952[1]
Odznaczenia
POL Polonia Restituta Kawalerski BAR.svg

Bolesław Kumor (ur. 1 grudnia 1925 w Szymanowicach-Niskowej pod Nowym Sączem, zm. 23 października 2002 w Lublinie) – polski duchowny katolicki, historyk specjalizujący się w dziejach Kościoła katolickiego w okresie nowożytnym, profesor nauk teologicznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Grzegorza i Kunegundy z Pasiutów. W latach 1931-1937 uczęszczał do szkoły powszechnej w Niskowej. Następnie pobierał nauki w Nowym Sączu. Rozpoczął edukację w Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Nowym Sączu. Po wybuchu II wojny i zamknięciu placówki uczył się w Państwowej Szkole Handlowej. Po jej zamknięciu pracował w Fabryce Przetworów Owocowych[2].

Po zakończeniu wojny uczył się w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Jana Długosza w Nowym Sączu, a potem przeniósł się do Gimnazjum i Liceum im. Kazimierza Brodzińskiego w Tarnowie. Tutaj od 1945 do 1947 przebywał w Małym Seminarium Duchownym. Egzamin maturalny złożył w 1947. Następnie studiował filozofię i teologię. W 1952 ukończył studia teologiczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie (4 maja)[3].

W 1954 uzyskał stopień licencjata z teologii moralnej na KUL-u. W tym samym roku obronił na tej uczelni pracę doktorską z historii Kościoła, napisaną pod kierunkiem ks. prof. M. Żywczyńskiego (Dzieje polityczno-geograficzne diecezji tarnowskiej (1786-1939)[4].

Po studiach historycznych w latach 1954-1957 uzyskał magisterium pod kierunkiem J. Kłoczowskiego (Przyczyny i zanik parafii w Małopolsce Południowej). Pięć lat później uzyskał stopień doktora habilitowanego na Wydziale Teologii KUL (zatwierdzony z powodów politycznych dopiero siedem lat później)[5].

Od 1960 pracował na KUL-u. W 1969 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1987 profesorem zwyczajnym.

Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskał m.in. Jacek Urban[6] i Stanisław Nabywaniec.

W 1993 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7].

W 1982 został szambelanem papieskim, a 1994 honorowym prałatem papieskim.

Autor około 650 publikacji, w tym 37 książek.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ks. Bolesław Kumor (pol.). Katolicki Uniwersytet Lubelski. [dostęp 2018-12-03].
  2. ↑ J. Gawrysiak, Ksiądz Bolesław Kumor (1925-2002), „Przeszłość Demograficzna Polski”, 27, 2006, s. 99.
  3. ↑ J. Gawrysiak, Ksiądz Bolesław Kumor (1925-2002), „Przeszłość Demograficzna Polski”, 27, 2006, s. 99.
  4. ↑ J. Gawrysiak, Ksiądz Bolesław Kumor (1925-2002), „Przeszłość Demograficzna Polski”, 27, 2006, s. 100.
  5. ↑ J. Gawrysiak, Ksiądz Bolesław Kumor (1925-2002), „Przeszłość Demograficzna Polski”, 27, 2006, s. 100.
  6. ↑ ks. dr hab. Jacek Urban. nauka-polska.pl. [dostęp 2018-11-19].
  7. ↑ Monitor Polski, poz. 77

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bolesław_Kumor&oldid=55744106”