Bolesław Liszkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bolesław Liszkowski
Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1889
Warta

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1978
Vancouver

Prezydent Lublina
Okres

od 1937
do 1939

Poprzednik

Józef Piechota

Następca

Roman Ślaski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Krzyż Legionowy

Bolesław Stanisław Liszkowski (ur. 7 grudnia 1889 w Warcie, zm. 17 listopada 1978 w Vancouver) – działacz niepodległościowy i społeczny, prezydent miasta Lublina.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do warszawskiego gimnazjum. W tym okresie jako członek Polskiej Partii Socjalistycznej prowadził wykłady z historii Polski na tajnych kursach dla młodzieży, za co został w 1906 r. aresztowany oraz więziony na Pawiaku i w Cytadeli Warszawskiej. Zesłany w głęb Rosji zbiegł i ukrywał się w Odessie. Po powrocie w 1910 r. działał w PPS i w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół” w Krakowie. Od 1911 r. służył w Związku Strzeleckim w Zakopanem. Od 7 sierpnia 1914 r. jako kapral walczył w I Brygadzie Legionów Polskich, był ranny na froncie wołyńskim. Po kryzysie przysięgowym Legionów pełnił funkcję instruktora POW w Pabianicach. Po odzyskaniu niepodległości (od listopada 1918 r.) w stopniu podporucznika znalazł się w Wojsku Polskim, w którym pełnił funkcję szefa Ekspozytury Sekcji Opieki Ministerstwa Spraw Wojskowych, najpierw w Łodzi, później w Lublinie. W 1921 r. przeszedł do rezerwy w stopniu porucznika i osiedlił się jako osadnik wojskowy we wsi Kamień w powiecie chełmskim. Od 1923 r. był prezesem Powiatowego Zarządu Związku Osadników w Chełmie. Jako zwolennik Piłsudskiego wstąpił do BBWR. W wyborach do Sejmu 4 marca 1928 r. kandydował z listy tego ugrupowania na posła, lecz bez powodzenia. Od września 1929 r. był kierownikiem biura Rady Wojewódzkiej Związku Osadników w Lublinie, a w latach 1930–1934 referentem politycznym w sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu II. Na początku lat 30. wybrano go prezesem Zarządu Okręgu Związku Legionistów Polskich w Lublinie. W dniu 29 października 1934 r. Rada Miejska w Lublinie wybrała Liszkowskiego na wiceprezydenta miasta. Zastępca senatora wybrany w 1935 roku w województwie lubelskim[1]. Od 9 lipca 1936 do 18 lutego 1937 r. pełnił czasowo obowiązki prezydenta, a od 18 lutego 1937 do 9 września 1939 r. był prezydentem Lublina. Stał na czele Komitetu Rozbudowy miasta w latach 1936–1939. Jako prezydent był inicjatorem 4-letniego planu inwestycyjnego Lublina (1937–1940).

Zgodnie z zarządzeniem ówczesnego premiera Felicjana Sławoja Składkowskiego opuścił Lublin 9 września 1939 r. i wyjechał do Rumunii. Na początku marca 1940 r. przedostał się do Francji i wstąpił do Armii Polskiej. Po upadku Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie m.in. pracował w Szpitalu Wojennym nr 2 w Dupplin Castle i w Ministerstwie Odbudowy Administracji Rządu Emigracyjnego w Londynie.

W 1949 r. wyjechał do Kanady, osiedlił się w Ontario, gdzie przez 11 lat prowadził gospodarstwo rolne. W 1960 r. zamieszkał w Vancouver, gdzie rozwinął szeroką działalność społeczną w środowisku polonijnym.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Album-skorowidz Senatu i Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Sejmu Śląskiego. Kadencja 1935/1940, 1936, s. 199.
  2. M.P. z 1937 r. nr 169, poz. 281 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  3. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 354 „za zasługi na polu podniesienia drobnego rolnictwa i pracy społecznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]