Bolesław Orłowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Bolesław Orłowski
Data i miejsce urodzenia 12 maja 1934
Milanówek
Zawód historyk techniki
Tytuł naukowy profesor nauk humanistycznych
Alma Mater Politechnika Warszawska
Stanowisko członek Rady Instytutu Pamięci Narodowej (2011–2016)

Bolesław Orłowski (ur. 12 maja 1934 w Milanówku[1]) – polski historyk techniki, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki, w latach 2011–2016 członek Rady Instytutu Pamięci Narodowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Politechniki Warszawskiej[2]. W 1956 został pracownikiem naukowym Instytutu Historii Nauki PAN. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1977. W 1994 habilitował się na podstawie rozprawy zatytułowanej Osiągnięcia inżynierskie Wielkiej Emigracji. W 2001 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych[3].

Wykładał w latach 2003–2004 w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie, w 2005 został wykładowcą Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku. Pracował na Uniwersytecie Warszawskim, Politechnice Warszawskiej i Politechnice Śląskiej[4].

W 1970 został członkiem Międzynarodowego Komitetu Historii Techniki, był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Historii Techniki (1984). Wszedł w skład Rady Badań nad Polonią (1997), Komisji Historii Nauki Polskiej Akademii Umiejętności (2003), w 2009 został członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i członkiem zarządu Fundacji Rozwoju Nauki w zakresie Inżynierii Lądowej im. Aleksandra i Zbigniewa Wasiutyńskich[4]. Autor ponad 30 książek oraz kilkuset artykułów w czasopismach („Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, „Młody Technik”, „Przegląd Techniczny”, „Horyzonty Techniki”, „Wiedza i Życie”, „Mówią Wieki” i inne).

W 2011 został przez Senat wybrany w skład Rady Instytutu Pamięci Narodowej[2]; organ ten został zniesiony nowelizacją ustawy o IPN w 2016.

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Przygody pionierów cywilizacji, Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, Warszawa 1970
  • Na tropach faraonów, Wyd. „Nasza Księgarnia”, Warszawa 1976
  • Księga wynalazków (współautor ze Zbigniewem Przyrowskim), Wyd. „Nasza Księgarnia”, Warszawa 1977
  • Encyklopedia odkryć i wynalazków: chemia, fizyka, medycyna, rolnictwo, technika (współredaktor), Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1979
  • Groźba i nadzieja. Sensacje z dziejów techniki, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1982
  • Nie tylko szablą i piórem, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1985
  • Słownik polskich pionierów techniki (red. nauk.), Wydawnictwo Śląsk, Katowice 1986
  • Polacy światu, Wyd. „Nasza Księgarnia”, Warszawa 1987
  • Zwykłe i niezwykłe losy wynalazków, Warszawa 1989, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza (​ISBN 832-054-15-14​)
  • Osiągnięcia inżynierskie Wielkiej Emigracji, IHNOiT PAN, Warszawa 1992
  • Technika, Ossolineum, Wrocław 1999
  • Zarys dziejów nauk matematyczno-przyrodniczych, SBP, Warszawa 2001
  • Historia techniki polskiej, Wyd. Instytutu Technologii Eksploatacji, Radom 2006
  • Powszechna historia techniki, Oficyna Wydawnicza Mówią Wieki, Warszawa 2010[5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dane osoby z wykazu osób publicznych. ipn.gov.pl. [dostęp 27 kwietnia 2014].
  2. ↑ a b Senat wybrał dwóch członków Rady IPN. rmf24.pl, 4 marca 2011. [dostęp 8 kwietnia 2011].
  3. ↑ Bolesław Orłowski w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 8 kwietnia 2011].
  4. ↑ a b Prof. Bolesław Orłowski. ipn.gov.pl. [dostęp 27 kwietnia 2014].
  5. ↑ Wykaz publikacji w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 1 kwietnia 2018].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bolesław_Orłowski&oldid=54678466”