Bolesław Wasiutyński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
Bolesław Wasiutyński (ur. 22 kwietnia 1898 w Sofijówce, zm. 31 sierpnia 1951 w Warszawie) – polski żołnierz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Aleksandra i Nadziei z Żerebków. Mieszkał w Przygłowie, pow. Piotrków Trybunalski. 1916–1917 w armii rosyjskiej, gdzie dosłużył się stopnia ppor. Nie są znane jego późniejsze losy. Aresztowany 24 maja 1949 i oskarżony o działalność szpiegowską na rzecz 2. Korpusu gen. Władysława Andersa. 26 lutego 1951 WSR w Warszawie w procesie R.Warszawa Sr.1353/50 pod przewodnictwem kpt. Władysława Litmanowicza skazał go na podstawie 7 Dekr. z 13.06.1946 r. na karę śmierci[1]. Prezydent B.Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Stracony 31 sierpnia 1951 w więzieniu mokotowskim w Warszawie.
Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Kwaterze "na Łączce".
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ "Księga najwyższego wymiaru kary" w Krzysztof Szwagrzyk: Zbrodnie w majestacie prawa 1944-1955. Wyd. ABC Future, Warszawa, 2000.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Swat: Niewinnie Straceni 1945–56. Wyd. Fundacja Ochrony Zabytków, Warszawa 1991. zob. też Straceni w więzieniu mokotowskim.
- AIPN, Teczki więźniów 1951, Wasiutyński Bolesław