Boleszczyn
Wygląd
Na mapach:
51°57′23″N 18°40′23″E/51,956389 18,673056

wieś | |
![]() Chałupa zrębowo-słupowa w Boleszczynie (1974) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
259[2] |
Strefa numeracyjna |
63 |
Kod pocztowy |
62-731[3] |
Tablice rejestracyjne |
PTU |
SIMC |
0292528 |
Położenie na mapie gminy Przykona ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu tureckiego ![]() | |
![]() |
Boleszczyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Przykona.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
We wsi funkcjonowała Szkoła Podstawowa.
Z Boleszczyna pochodzi Jacek Kiciński – klaretyn, biskup pomocniczy wrocławski[4].
Kościół i parafia pw. św. Piotra i Pawła
[edytuj | edytuj kod]Murowana, bezstylowa świątynia w Boleszczynie została wybudowana w latach 1811–1821. W 1899 została całkowicie przebudowana, w formach neogotyckich i neoromańskich. Pomimo napaści wojsk niemieckich na kościół podczas II wojny światowej, udało zachować się kielich z 1618 fundacji Sebastiana Miazka.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 8004
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 80 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Sebastian Michalak – Samba-AnaCom sp. z o.o., Diecezja Włocławska [online], www.diecezja.wloclawek.pl [dostęp 2018-07-27] (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Boleszczyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 300 .
- Boleszczyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 192 .