Bonawentura Graszyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bonawentura Graszyński
Ilustracja
Bonawentura Graszyński (przed 1906)
Data i miejsce urodzenia

10 lipca 1859
Murowana Goślina

Data i miejsce śmierci

9 lutego 1922
Poznań

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Zbawiciela (Grecja)

Bonawentura Graszyński (ur. 10 lipca 1859 w Murowanej Goślinie, zm. 9 lutego 1922 w Poznaniu) – polski filolog klasyczny, grecysta, nauczyciel, autor poezji i dramatów w języku starogreckim.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Romana Graszyńskiego i Anny z domu Toczkowskiej. Kształcił się w gimnazjum w Lesznie. Szkołę średnią ukończył w 1879. Studiował w Gryfii, gdzie ukończył filologię klasyczną i sanskryt. Tam w 1887 zdał egzamin nauczycielski. Następnie przez dwa lata odbywał praktykę jako kandydat próbny w gimnazjum w pałacu biskupim w Hildesheim. Następnie przez 16 lat był nauczycielem prywatnym na ziemi poznańskiej. Pracował w majątku Twardowskich w Kobylnikach. Po przeniesieniu do Galicji w zaborze austriackim w latach 1903-5 pracował w C. K. Gimnazjum w Stryju, a następnie do 1908 w Gimnazjum im. Króla Kazimierza Jagiellończyka w Kołomyi[1]. Od 1908 uczył w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie[2]. Uczył też języka greckiego w Prywatnym Gimnazjum Zofii Strzałkowskiej we Lwowie[3][4][5]. Podchodząc do rządowego egzaminu z filologii klasycznej przedłożył dwie tragedie greckie własnego autorstwa, które ministerstwo uznaje na równi z pracami. W 1908 roku przeniósł się do Lwowa, gdzie pracował do odzyskania niepodległości przez Polskę. W 1919 został nauczycielem w Poznaniu w Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego. Jednocześnie został lektorem języka greckiego na Uniwersytecie Poznańskim. Uczelnia w uznaniu jego imponującej wiedzy i wieloletniej bezinteresownej pracy przyznała Graszyńskiemu doktorat honoris causa. Do wręczenia dyplomu jednak nie doszło z powodu jego nagłej śmierci.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Napisał m.in. utwory dramatyczne poświęcone wybitnym osobistościom wczesnego Bizancjum. Składają się na nią: tragedia o gockiej królowej Amalasuncie (wydana pośmiertnie w 1929), trylogia „Hagia Sofia”, „Anastasia”, „Hestias”, 1908, oraz komedia Athenais („Eos” 16, 1911, s. 88–111). Ta ostatnia, opublikowana również niezależnie w Krakowie, zachowała się w jednym egzemplarzu. Z okazji nowo powstałego uniwersytetu w Poznaniu napisał również poemat w języku starogreckim[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

27 października 2008 roku Rada Miejska w Murowanej Goślinie nadała jego imię Bibliotece Publicznej[1][7].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Trylogia dramatyczna w języku greckim:
    • 1897: Hagia Sophia (Święta mądrość)
    • 1899: Hestias (Westalka)
    • 1906: Anastaris (Wniebowzięcie)
  • 1911: Athēnais, Cracoviae: Societatis Philologae
  • 1929: Amalasountha, En Posnaniai

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Michał Kozłowski, Zapomniany poeta grecki – Bonawentura Graszyński (1859-1922), „Nowy Filomata” 19 (2015), nr 1, s. 94-98 [1]
  2. Władysław Kucharski, Skład nauczycieli Gimnazjum IV. Zakład główny (1879-1928) i oddziały równorzędne (1898-1921), [w:] Władysław Kucharski (red.), Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie, Lwów 1928, s. 55.
  3. Sprawozdanie Dyrekcyi Prywatnego Gimnazyum Żeńskiego Zofii Strzałkowskiej we Lwowie za rok szkolny 1908/9. Lwów: 1909, s. 45.
  4. Sprawozdanie Dyrekcyi Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego Zofii Strzałkowskiej we Lwowie za rok szkolny 1909/10. Lwów: 1910, s. 43.
  5. Sprawozdanie Dyrekcyi Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego Zofii Strzałkowskiej we Lwowie za rok szkolny 1910/11. Lwów: 1911, s. 41.
  6. Odznaczenie polskiego uczonego, Kuryer Lwowski (Lemberger Courier), 1908-01-30, s.4, anno.onb.ac.at [dostęp 2019-01-21].
  7. Bonawentura Graszyński (1859-1922), Stowarzyszenie Historyków Starożytności [dostęp 2021-04-08] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]