Boris Mejer
 podpułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 grudnia 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
lipiec 1934 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1911–1912, 1914–1921 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
5 Kompania Aeronautyczna, 24 Korpuśny Oddział Lotniczy, 3 Syberyjski Korpuśny Oddział Lotniczy, 5 Syberyjski Korpuśny Oddział Lotniczy, Saratowska Grupa Lotnicza |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
działacz emigracyjny |
Boris Iwanowicz Mejer (Miercałow), ros. Борис Иванович Мейер (Мерцалов) (ur. 11 grudnia?/23 grudnia 1888 w guberni grodzieńskiej, zm. na pocz. lipca 1934 w Polsce) – rosyjski wojskowy (podpułkownik), emigrant.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył szkołę realną w Białymstoku. Następnie rozpoczął studia na politechnice w Sankt Petersburgu, ale w 1907 r. został usunięty z powodu udziału w wydarzeniach rewolucyjnych. We wrześniu 1911 r. wstąpił do armii rosyjskiej. Służył w 5 Kompanii Aeronautycznej. We wrześniu 1912 r. w Wilnie otrzymał stopień praporszczika wojsk inżynieryjnych, po czym zwolniono go do rezerwy. W maju 1914 r. ponownie go zmobilizowano. W październiku tego roku ukończył wojskową szkołę lotniczą w Gatczynie. Brał udział w I wojnie światowej. Służył w 24 Korpuśnym Oddziale Lotniczym. Za loty zwiadowcze przeprowadzone w poł. lutego 1915 r. w rejonie Przemyśla został odznaczony Orderem Św. Jerzego 4 klasy. Od kwietnia tego roku walczył na Froncie Kaukaskim. Przeszedł do 3 Syberyjskiego Korpuśnego Oddziału Lotniczego. Na pocz. stycznia 1916 r. został ranny podczas lotu zwiadowczego w czasie operacji erzurumskiej. Pod koniec kwietnia tego roku został awansowany do stopnia podporucznika. W poł. listopada zmienił nazwisko z Mejer na Miercałow. Na pocz. grudnia awansował na porucznika. W marcu 1917 r. przeniesiono go do 5 Syberyjskiego Korpuśnego Oddziału Lotniczego. Od września tego roku był instruktorem w szkole lotniczej w Odessie. W styczniu 1918 r. został młodszym oficerem kompanii specjalnej ochrony portu odeskiego. W czerwcu tego roku został zmobilizowany do wojsk bolszewickich. Mianowano go dowódcą Saratowskiej Grupy Lotniczej, ale wkrótce znalazł się w rozporządzeniu szefa południowo-powołżskiego zarządu okręgowego bolszewickich wojsk lotniczych. We wrześniu tego roku zwolniono go jako obywatela Ukrainy. W lipcu 1919 r. w Buzułuku został aresztowany przez CzeKa. Przekazano go Oddziałowi Specjalnemu CzeKa Frontu Wschodniego, ale udało mu się wkrótce zbiec. Przedostał się do wojsk Białych adm. Aleksandra W. Kołczaka. Doszedł do stopnia podpułkownika. Po ich klęsce przedostał się do Polski. Na pocz. lipca 1934 r. popełnił samobójstwo.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- M. S. Nieszkin, W. M. Szabanow, Авиаторы – кавалеры ордена Св. Георгия и Георгиевского оружия периода Первой мировой войны 1914-1918 годов: Биографический справочник, 2006