Boris Władimirow

Boris Władimirow
Борис Владимиров
	generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1905 ; Aleksandropol (obecnie Giumri)
Data i miejsce śmierci	1 maja 1978 ; Moskwa
	Przebieg służby
Lata służby	1921–1960
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Stanowiska	dowódca 311 Dywizji Piechoty
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Boris Aleksandrowicz Władimirow (ros. Борис Александрович Владимиров, ur. 1 kwietnia^?/14 kwietnia 1905 w Aleksandropolu (obecnie Giumri), zm. 1 maja 1978 w Moskwie) – radziecki generał porucznik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od czerwca 1921 służył w Armii Czerwonej, w 1925 ukończył szkołę piechoty, był dowódcą plutonu, kompanii i batalionu, a od 1937 starszym wykładowcą taktyki na kursach doskonalenia kadry oficerskiej w Tomsku. W czerwcu 1941 został zastępcą dowódcy 365 pułku piechoty w Krasnojarsku, w lipcu-sierpniu 1941 był oficerem Syberyjskiego Okręgu Wojskowego w Nowosybirsku, potem szefem sztabu 143 Zapasowej Brygady w Krasnojarsku, a od grudnia 1941 dowódcą 140 Zapasowej Brygady Piechoty, z którą w lutym 1942 został skierowany na front. Uczestniczył w wojnie z Niemcami, od marca 1942 do kwietnia 1943 jako dowódca 140 Brygady Piechoty w składzie 54 Armii i 8 Armii na Froncie Leningradzkim i Wołchowskim, a od marca 1943 do maja 1945 dowódca 311 Dywizji Piechoty na Froncie Wołchowskim, od czerwca do sierpnia 1944 2 Białoruskim, od sierpnia do grudnia 1944 1 Nadbałtyckim, następnie 1 Białoruskim. Brał udział w operacji nowo-kiriszskiej, mgińskiej, kiriszskiej, nowogrodzko-łużskiej, połockiej, rieżycko-dwinskiej, nadbałtyckiej, wiślańsko-odrzańskiej, pomorskiej i berlińskiej. W maju 1942 został ranny. 2 listopada 1944 otrzymał stopień generała majora. W styczniu 1945 wyróżnił się podczas walk nad Wisłą i zajmowaniu Piły. W 1947 ukończył Wyższe Kursy Akademickie przy Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa, później dowodził korpusem piechoty i był zastępcą szefa sztabu wojsk powietrznodesantowych, 8 sierpnia 1955 został generałem porucznikiem, w 1960 został przeniesiony do rezerwy. Był honorowym obywatelem miasta Kiriszy. Został pochowany na Cmentarzu Wwiedieńskim.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (6 kwietnia 1945)
Order Lenina (dwukrotnie w 1945)
Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie - 10 listopada 1943, 3 listopada 1944 i 15 listopada 1950)
Order Suworowa II klasy (29 maja 1945)
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (20 maja 1944)
Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
Medal „Za obronę Leningradu”
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal „Za zdobycie Berlina”
Legia Zasługi (USA)
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (Polska)

i inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]