Borkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Borkiewicz – polski herb szlachecki[1].

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Na tarczy dwudzielnej w pas w polu górnym złotym pół orła czarnego, w dolnym czerwonym głowa jelenia wprost. W klejnocie nad hełmem w koronie pięć piór strusich: 1, 3 i 5 złote, 2 czarne, 4 czerwone[2].

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany 28 stycznia 1802 braciom Józefowi, Michałowi i Franciszkowi Borkiewiczom przez Franciszka II[2][1].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

Borkiewicz

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Juliusz hr. Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 1. Warszawa: B. Bolcewicz, J. Sikorski, 1897, s. 50.
  2. a b Pavliščev Nikolaj Ivanovič: Herbarz rodzin szlacheckich Królestwa Polskiego najwyżej zatwierdzony. T. 1. Warszawa: Samuel Orgelbrand, 1853, s. 88.