Borowiec (rodzaj ssaka)

Borowiec
	Nyctalus
	Bowdich, 1825
	; Przedstawiciel rodzaju – borowiec wielki (N. noctula)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	nietoperze
Podrząd	mroczkokształtne
Nadrodzina	Vespertilionoidea
Rodzina	mroczkowate
Podrodzina	mroczki
Plemię	karliki
Rodzaj	borowiec
	Typ nomenklatoryczny
	Nyctalus verrucosus Bowditch, 1825 (= Vespertilio leisleri Kuhl, 1817)
Synonimy
	Atalapha Rafinesque, 1814; Atalepha Burnett, 1829; Pterygistes Kaup, 1829; Noctulina J.E. Gray, 1843; Noctilinia Hodgson, 1847; Panugo Kolenati, 1856;
	Atalapha Rafinesque, 1814; Atalepha Burnett, 1829; Pterygistes Kaup, 1829; Noctulina J.E. Gray, 1843; Noctilinia Hodgson, 1847; Panugo Kolenati, 1856;
Gatunki
	9 gatunków (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście
	9 gatunków (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Borowiec^[9] (Nyctalus) – rodzaj ssaka z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w rodzinie mroczkowatych (Vespertilionidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji^[10]^[11]^[12].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 48–106 mm, długość ogona 35–74 mm, długość ucha 11–26 mm, długość tylnej stopy 9–17 mm, długość przedramienia 35–70 mm; masa ciała 6–74 g^[11].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Atalapha (Atalepha): hebr. ‏ataleph‎ „nietoperz”^[13]. Gatunek typowy: Atalapha sicula Rafinesque, 1814 (nomen dubium).
Nyctalus: gr. νυκταλος nuktalos lub νυσταλος nustalos „senny, ospały”^[14].
Pterygistes: gr. πτερυγιξω pterugiksō „trzepotać”^[15]. Gatunek typowy: Vespertilio noctula Schreber, 1774.
Noctulina (Noctilinia): łac. noctulina „należący do nocy”, od nox, noctis „noc”^[16]. Gatunek typowy: Vespertilio noctula Schreber, 1774.
Panugo: etymologia niejasna, Kolenati nie wyjaśnił etymologii nazwy rodzajowej^[17]. Gatunek typowy: Vespertilio noctula Schreber, 1774.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki^[10]^[9]:

Nyctalus plancyi (Gerbe, 1880) – borowiec chiński
Nyctalus aviator (O. Thomas, 1911) – borowiec ptasi
Nyctalus furvus Imaizumi & Yoshiyuki, 1968 – borowiec japoński
Nyctalus montanus (Barrett-Hamilton, 1906) – borowiec górski
Nyctalus lasiopterus (Schreber, 1780) – borowiec olbrzymi
Nyctalus noctula (Schreber, 1774) – borowiec wielki
Nyctalus leisleri (Kuhl, 1817) – borowiec leśny
Nyctalus azoreum (O. Thomas, 1901) – borowiec azorski

Opisano również wymarły gatunek z miocenu^[18]:

Nyctalus storchi Horáček, 2001

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Atalapha Rafinesque, 1814.
↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Noctulina J.E. Gray, 1843.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Nyctalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ T.E. Bowdich: Excursions in Madeira and Porto Santo, during the autumn of 1823, while on his third voyage to Africa. London: G.B. Whittaker, 1825, s. 36 (przypis). (ang.).
↑ C.S. Rafinesque: Précis des découvertes et travaux somiologiques. Palerme: Royale typographie militaire, aux dépens de l’auteur, 1814, s. 12. (fr.).
↑ G.T. Burnett. Illustrations of the Alipeda (Alipeds), or Bats and their allies; being the arrangement of the Cheiroptera, Volitantia, or wing-footed Beasts, indicated in Outline. „Quarterly Journal of Science, Literature and the Arts”. 27, s. 269, 1829. (ang.).
↑ J.J. Kaup: Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und natürliches System der europäischen Thierwelt: Erster Theil welcher die Vogelsäugethiere und Vögel nebst Andeutung der Entstehung der letzteren aus Amphibien enthält. Darmstadt: In commission bei Carl Wilhelm Leske, 1829, s. 100. (niem.).
↑ J.E. Gray: List of the specimens of Mammalia in the collection of the British museum. London: The Trustees, 1843, s. 194. (ang.).
↑ B.H. Hodgson. On a new species of Plecotus. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 16 (2), s. 896, 1847. (ang.).
↑ F.A. Kolenati. Europa’s Chiropteren. „Allgemeine deutsche naturhistorische Zeitung”. Neue Folge. 2, s. 172, 1856. (niem.).
↑ ^a ^b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 120. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 214. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ ^a ^b R. Moratelli, C. Burgin, V. Cláudio, R. Novaes, A. López-Baucells & R. Haslauer: Family Vespertilionidae (Vesper Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 764–768. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Nyctalus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-02-28]. (ang.).
↑ Palmer 1904 ↓, s. 126.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 464.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 596.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 460.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 510.
↑ I. Horáček. On the early history of vespertilionid bats in Europe: the Lower Miocene record from the Bohemian Massif. „Lynx”. New series. 32, s. 137, 2001. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).

[4] Niepoprawna późniejsza pisownia Atalapha Rafinesque, 1814.

[8] Niepoprawna późniejsza pisownia Noctulina J.E. Gray, 1843.

[itis-1] Nyctalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[Bowdich-2] T.E. Bowdich: Excursions in Madeira and Porto Santo, during the autumn of 1823, while on his third voyage to Africa. London: G.B. Whittaker, 1825, s. 36 (przypis). (ang.).

[raf-3] C.S. Rafinesque: Précis des découvertes et travaux somiologiques. Palerme: Royale typographie militaire, aux dépens de l’auteur, 1814, s. 12. (fr.).

[bur-5] G.T. Burnett. Illustrations of the Alipeda (Alipeds), or Bats and their allies; being the arrangement of the Cheiroptera, Volitantia, or wing-footed Beasts, indicated in Outline. „Quarterly Journal of Science, Literature and the Arts”. 27, s. 269, 1829. (ang.).

[Kaup-6] J.J. Kaup: Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und natürliches System der europäischen Thierwelt: Erster Theil welcher die Vogelsäugethiere und Vögel nebst Andeutung der Entstehung der letzteren aus Amphibien enthält. Darmstadt: In commission bei Carl Wilhelm Leske, 1829, s. 100. (niem.).

[Gray-7] J.E. Gray: List of the specimens of Mammalia in the collection of the British museum. London: The Trustees, 1843, s. 194. (ang.).

[hod-9] B.H. Hodgson. On a new species of Plecotus. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 16 (2), s. 896, 1847. (ang.).

[Kolenati-10] F.A. Kolenati. Europa’s Chiropteren. „Allgemeine deutsche naturhistorische Zeitung”. Neue Folge. 2, s. 172, 1856. (niem.).

[Cichocki&inni-11] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 120. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-12] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 214. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[Moratelli&inni-13] R. Moratelli, C. Burgin, V. Cláudio, R. Novaes, A. López-Baucells & R. Haslauer: Family Vespertilionidae (Vesper Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 764–768. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).

[Wilson&Reeder-14] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Nyctalus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-02-28]. (ang.).

[CITEREFPalmer1904[http://books.google.com/books?id=ApMeAQAAIAAJ&pg=PA126_126]-15] Palmer 1904 ↓, s. 126.

[CITEREFPalmer1904[https://www.biodiversitylibrary.org/item/88553#page/472/mode/1up_464]-16] Palmer 1904 ↓, s. 464.

[CITEREFPalmer1904[https://www.biodiversitylibrary.org/item/88553#page/604/mode/1up_596]-17] Palmer 1904 ↓, s. 596.

[CITEREFPalmer1904[https://www.biodiversitylibrary.org/item/88553#page/468/mode/1up_460]-18] Palmer 1904 ↓, s. 460.

[CITEREFPalmer1904[https://www.biodiversitylibrary.org/item/88553#page/518/mode/1up_510]-19] Palmer 1904 ↓, s. 510.

[hor-20] I. Horáček. On the early history of vespertilionid bats in Europe: the Lower Miocene record from the Bohemian Massif. „Lynx”. New series. 32, s. 137, 2001. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[a]

[4]

[5]

[6]

[b]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]