Bortele
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja (1999) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie Polski w 1939 | |
54°27′22″N 25°57′29″E/54,456111 25,958056 |
Bortele (biał. Бартэлі; ros. Бартели) − chutor na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Żuprany.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W czasach zaborów wieś w gminie Polany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku liczyła 10 dusz rewizyjnych. Należała do dóbr skarbowych Borejkowszczyzna i w części do prywatnych właścicieli[1]. W 1905 roku wyieniono dwa zaścianki i wieś.
- zaścianek Bortele Chądzyńskiego liczył 9 mieszkańców, 40 dziesięcin[2].
- zaścianek Bortele Kowzana liczył 7 mieszkańców, 20 dziesięcin[2].
- wieś Bortele liczyła 31 mieszkańców, 70 dziesięcin[2].
W latach 1921–1945 zaścianek leżał w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Polany.
W 1931 wieś w 8 domach zamieszkiwały 63 osoby[3].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Oszmianie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Oszmianie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Oszmianie[4].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bortele, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 216 .
- ↑ a b c Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 235
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 35 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 147 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bortele, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 216 .