Boston terrier
| ||
| ||
| Inne nazwy | Boston Bull, Boston Bull & Terrier | |
| Kraj patronacki | USA | |
| Kraj pochodzenia | USA[1][2] | |
| Wymiary | ||
| Wysokość | ok. 40 cm | |
| Masa | Trzy klasy wagowe: | |
| Klasyfikacja | ||
| FCI | Grupa IX, Sekcja 11 wzorzec nr 140 | |
| AKC | Non-sporting | |
| ANKC | Grupa 7 (Non-Sporting) | |
| CKC | Grupa 6 – Non-Sporting Dogs | |
| KC(UK) | Utility | |
| NZKC | Non-sporting | |
| UKC | Grupa 8 – Companion Dog | |
| Wzorce rasy | ||
| FCI • AKC • ANKC • CKC • KC(UK) • NZKC • UKC | ||
Boston terrier – jedna z ras psów, należąca do grupy psów głównie do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji małych psów molosowatych. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską należy do grupy psów użytkowych[4]. Nie podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
W XIX wieku w Stanach Zjednoczonych były popularne walki psów, które specjalnie do tych celów hodowano i selekcjonowano. Szukając lepszych psów bojowych robotnicy z Bostonu krzyżowali angielskie buldogi bojowe z białymi terierami angielskimi, które obecnie są rasą wymarłą. Później do hodowli bostonów dodano jeszcze domieszkę krwi buldogów francuskich. Rasa uznana została przez Amerykański Związek Kynologiczny w 1893 roku[3].
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Umaszczenie pręgowane, czarne lub focze z białymi zaznaczeniami. Delikatny, krótki włos łatwy do pielęgnacji. W Stanach występują również osobniki o kolorze czerwonym (red), niebiesko-szarym (blue) oraz kremowym (cream), jednak jest to odstępstwo od wzorca, nie akceptowane w Polsce[potrzebny przypis].
Najważniejszą rzeczą w umaszczeniu u boston terrierów są charakterystyczne znaczenia na pysku i biały szal wokół szyi.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Łatwo adaptuje się do zmieniających warunków otoczenia, towarzyski i tolerancyjny wobec dzieci (o ile nie są zbyt napastliwe). Czujny, bez nadmiernej skłonności do szczekania, przywiązuje się do swych domowników, lecz jest psem jednego właściciela – jest jemu bezgranicznie oddany.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Pies towarzyszący i reprezentacyjny.
Popularność[edytuj | edytuj kod]
Dziś ta rasa jest popularniejsza w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, skąd importuje się osobniki, aby odświeżyć hodowle w Europie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca, 2012, s. 357. ISBN 978-83-7705-179-5.
- ↑ Boston terrier (pol.). Związek Kynologiczny w Polsce. [dostęp 2016-03-03].
- ↑ a b c David Taylor: Księga psów. s. 106-107.
- ↑ Amy Marder, Debra Horwitz, Krystyna Chmiel: Nasz pies : poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999, s. 199. ISBN 978-83-05-13030-1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 89. ISBN 83-7073-122-8.
- Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.