Bródno
| ||||
| ||||
 Ulica Rembielińska na Bródnie | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  mazowieckie
| |||
| Miasto | Warszawa | |||
| Dzielnica | Targówek | |||
| W granicach Warszawy | 14 maja 1951[1] | |||
Położenie na mapie dzielnicy
| ||||
Portal  Polska
| ||||
Bródno – osiedle mieszkaniowe w warszawskiej dzielnicy Targówek.
Tradycyjnie nazwą Bródno określano tereny na zachód i północ od Targówka i Zacisza. W okresie międzywojennym zachodnia część Bródna, leżąca bliżej torów Kolei Nadwiślańskiej – tzw. Nowe Bródno, wraz z cmentarzem Bródnowskim, należała do Warszawy i miała bardziej miejski charakter (granica miasta przebiegała w przybliżeniu w rejonie ul. Rembielińskiej i Bolesławickiej). Równocześnie istniała wiejska gmina Bródno[2], obejmująca tereny leżące dalej na wschód, w tym wieś Stare Bródno. Obszar gminy Bródno (oprócz gromad Brzeziny i Grodzisk) przyłączono do stolicy w 1951.
W latach 70. XX wieku na dużym obszarze Starego i Nowego Bródna wybudowano nowe osiedla mieszkaniowe: Osiedle Kondratowicza, Osiedle Podgrodzie, Osiedle Toruńska i Osiedle Wysockiego.
Obecnie od podziału historycznego bardziej znany jest podział na obszary Miejskiego Systemu Informacji. Dawne Nowe Bródno wraz z osiedlami: Wysockiego, Toruńska i Kondratowicza oraz cmentarzami objęto obszarem Bródno, natomiast tereny Starego Bródna – rejon osiedla Podgrodzie wraz z Parkiem Leśnym Bródno (Lasem Bródnowskim) - objęto rozciągniętą "na wyrost" nazwą Bródno-Podgrodzie.
Spis treści
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Osiedla mieszkaniowe znajdują się między torami linii kolejowej nadwiślańskiej, ulicą Toruńską, ulicą Rembielińską i ulicą Matki Teresy z Kalkuty (d. Budowlaną). W dużej mierze zabudowane jest blokami mieszkalnymi z lat 70. Zachowały się jednak liczne relikty przedwojennej zabudowy. Do najciekawszych można zaliczyć: drewniany dom rodziny Borowców (ul. Siedzibna 43), kamienicę Kurkowskich (Krakusa 7a), kamienicę firmy Klotz Sp. z o.o. (Wysockiego 32a). Na ulicy Wysockiego dzięki Oddziałowi Bródno Towarzystwa Przyjaciół Warszawy zachowano sześćdziesięciometrowy fragment bruku, szyny tramwajowe i cztery słupy trakcji tramwajowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki Bródna sięgają IX – X wieku, gdy na terenie obecnego Lasu Bródnowskiego powstał warowny gród, jeden z trzech na terenie obecnej Warszawy. Nazwa pochodzi od przepływającej w pobliżu rzeki Brodni.
W XVI wieku istniała już królewska wieś Bródno, zaś w 1570 roku odnotowano 11 włók nieoczynszowanych i jeden łan wójtowski[3]. W 1580 wieś znajdowała się w powiecie warszawskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego[4].
W XVII wieku na Bródnie założono dwunastołanowy folwark, istniały także dwa młyny i dwie karczmy. Kres szybkiemu rozwojowi Bródna przyniósł potop szwedzki i trwająca trzy dni bitwa w okolicach Bródna (28-30 lipca 1656).
Ponowny rozwój Bródna miał miejsce w II połowie XIX wieku, gdy uruchomiono linię Kolei Nadwiślańskiej i otwarto stację Praga (1875 r.). W roku 1880 na Bródnie odnotowano 360 domów i 960 mieszkańców. W roku 1884 pomiędzy szosą białołęcką (ul. I.J. Odrowąża), drogą do Starego Bródna (ul. św. Wincentego) a cmentarzem starozakonnych na terenach należących do wojska, a częściowo do szpitala św. Ducha założono cmentarz Bródnowski. Zajął on miejsce nieużytków, poligonu i rozległych wyrobisk piasku i gliny. Pod koniec XIX wieku na terenach dawnych dóbr bródnowskich powstał folwark należący do Szpitala św. Ducha oraz kilka nowych kolonii mieszkalnych: Zacisze (z dóbr Zygmunta Jórskiego), Elsnerów (z dóbr Józefa Elsnera), Drewnica i Pustelnik. Wiosną 1917 katastrofalna powódź sprawiła, że Pelcowizna i Nowe Bródno zostało zalane[5].
Przy brukowanym kamieniem polnym odcinku ul. Wysockiego znajduje się pomnik „Cudu nad Wisłą”, ufundowany przez mieszkańców dzielnicy w 1925 roku[6].
Po agresji Niemiec na Polskę zabudowa Nowego Bródna została w znacznym stopniu zniszczona w dniach 10-11 września w wyniku nalotów Luftwaffe, zabudowania zostały zbombardowane, a ludność ukrywająca się terenie cmentarza ostrzelana z lecących nisko samolotów[7]. Zdjęcia zniszczonej dzielnicy zostały wykonane przez amerykańskiego dokumentalistę Juliena Bryana.
W latach 60. planowano wybudowanie osiedli oraz parku (zrealizowanego aczkolwiek mniejszego) - m.in. duże centrum handlowo-kulturalne (miejsce zajmowane obecnie przez kościół św. Włodzimierza przy Kondratowicza), a zamiast bloków przy Poborzańskiej park. Plany m.in. opisano w książce “Praga Północ 1964-1968″[8].
Osiedle nabrało obecnego kształtu w latach 70., którego projekt przygotowano i zaakceptowano 29 maja 1961 roku. Bloki wzniesiono według planów J. Szuleckiej i J. Stanisławskiego. W 1973 rozpoczęto budowę Szpitala Bródnowskiego (ukończoną w latach 1980-1984), podczas budowy w 1977 odnaleziono armatę przeciwpancerną wz. 36, która jest eksponowana w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
Na Bródnie znajduje się ostatnie w Warszawie Państwowe Gospodarstwo Rolne Bródno (ob. PGR Bródno Sp. z o.o.) znajdujące się w wyniku podziału Miejskiego Systemu Informacji dzielnicy Targówek na obszarze Zacisze (część terenów również w obszarze Targówek Mieszkaniowy).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 maja 1951 r. w sprawie zmiany granic miasta stołecznego Warszawy (Dz.U. z 1951 r. nr 27, poz. 199).
- ↑ Do 14 maja 1951 roku
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 84. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 5: Mazowsze, Warszawa 1895, s. 250.
- ↑ Adam W. Reszka "Wodowskaz warszawski i inne wiślane wodowskazy" Wisła warszawska
- ↑ Po wojnie zdewastowało go UB. Monument odtworzył Oddział Bródno TPW w 1995 roku
- ↑ Express Poranny nr 252, 13 września 1939 s. 2
- ↑ Centrum handlowe w miejscu kościoła na Bródnie? | | targowek.info, www.targowek.info [dostęp 2017-11-22] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Brudno w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.
- PKF 85/06 Dzień w osiedlu
| ||||
