Brachiacja
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brachiacja (gr. brachíōn–ramię, bark) – sposób poruszania się w koronach drzew charakterystyczny dla niektórych gatunków małp (gibony, orangutany i czepiaki). Polega na przemieszczaniu się z gałęzi na gałąź przy pomocy rąk i nóg w pozycji zwisu. Czynność tę ułatwia wahadłowe kołysanie ciałem.
Do poruszania się tym sposobem przystosowane są jedynie te małpy, które mają silnie wykształcone kończyny górne i obręcz barkową.
Dzięki brachiacji małpy mogą bardzo szybko i sprawnie przemieszczać się pomiędzy poszczególnymi piętrami od koron do podszytu.
Brachiacja postrzegana jest jako typ lokomocji, z której wywodzi się dwunożność w linii ewolucyjnej prowadzącej do człowieka[1].
Przypisy
- ↑ Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1971.
Bibliografia[edytuj]
- Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.
