Brama nr 2 Stoczni Gdańskiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Brama nr 2 Stoczni Gdańskiej
Symbol zabytku nr rej. A-1206 z 1999
Ilustracja
Brama nr 2 w sierpniu 1980
Państwo

 Polska

Miejscowość

Gdańsk

Położenie na mapie Gdańska
Mapa konturowa Gdańska, w centrum znajduje się punkt z opisem „Brama nr 2 Stoczni Gdańskiej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Brama nr 2 Stoczni Gdańskiej”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Brama nr 2 Stoczni Gdańskiej”
Ziemia54°21′37,2″N 18°38′59,0″E/54,360333 18,649722
Multimedia w Wikimedia Commons
Dekoracje strajkowe na Bramie nr 2 Stoczni Gdańskiej im. Lenina (1980)

Brama nr 2 Stoczni Gdańskiej – jedna z bram prowadzących do Stoczni Gdańskiej. Ze względu na bliskość budynków dyrekcji stoczni oraz dogodne połączenie ze Śródmieściem Gdańska i dworcem kolejowym Gdańsk Główny powszechnie uznawana za główne wejście na teren zakładu[1].

W 1999 brama została wpisana do rejestru zabytków województwa pomorskiego pod numerem A-1206, a w 2014 została wyróżniona Znakiem Dziedzictwa Europejskiego w ramach historycznego zespołu obiektów Stoczni Gdańskiej[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

16 grudnia 1970 strajkujący stoczniowcy opuszczający przez Bramę nr 2 teren stoczni zostali ostrzelani przez oddziały wojska. Zginęły dwie osoby, a jedenaście zostało rannych[3]. Przed powstaniem Pomnika Poległych Stoczniowców brama była pierwszym miejscem pamięci o ofiarach Grudnia. W czasie strajku sierpniowego w 1980 na bramie umieszczono święte obrazy i portret Jana Pawła II, a nad bramą transparent z napisem Proletariusze wszystkich zakładów, łączcie się[4][a]. 31 sierpnia 1980 z Bramy nr 2 Lech Wałęsa ogłosił zakończenie strajku i podpisanie porozumień gdańskich[5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Była to parafraza rozpowszechnionego hasła komunistycznego Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się![potrzebny przypis]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Henryk Kula, Grudzień 1970: "oficjalny" i rzeczywisty, L&L, 2006, s. 113, ISBN 978-83-88595-39-4.
  2. ↑ Znak Dziedzictwa Europejskiego dla historycznego zespołu obiektów Stoczni Gdańskiej oraz ECS, Europejskie Centrum Solidarności [dostęp 2021-04-28].
  3. ↑ Andrzej Trzeciak, Brama nr 2, [w:] Tu Stocznia, Gdańsk: Fundacja Centrum Solidarności, 2013, s. 27, ISBN 978-83-922659-7-9.
  4. ↑ Jan Sowa, Inna Rzeczpospolita jest możliwa. Widma przeszłości, wizje przyszłości, Grupa Wydawnicza Foksal, 2015, s. 147, ISBN 978-83-280-2203-4 [dostęp 2021-04-28].
  5. ↑ Wystawa stała Europejskiego Centrum Solidarności. Katalog, Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności, 2014, s. 38, ISBN 978-83-62853-48-9.
Zabytki Starego Miasta w Gdańsku
Średniowieczne
Nowożytne
Współczesne

Stare Miasto Subdivision.svg

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Brama_nr_2_Stoczni_Gdańskiej&oldid=68872508”