Branle

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Na lutni: Magdalena Tomsinska.
Alfred Dartiguenave Branle d'Ossau

Branle (fr. branler, kołysać się) – grupa dworskich tańców z XV i XVI w.[1][2][3]

Wywodziły się z francuskiego branlera, chociaż mogły być znane od XIV w. i pochodzić od jeszcze starszej carole. Miały wiele lokalnych odmian, z których liczne należały do typu tańców „za przodkującymi”. Charakterystyczną cechą branle były ruchy kołyszące oraz towarzyszenie śpiewu[1].

Branle stały się bardzo popularne we Francji w XVI w., a później na dworach całej Europy. Były tańczone w tempie umiarkowanym, w zestawach grupowych i składały się z kilku figur.

Branle dzielą się na cztery podstawowe grupy:

  • branle simple (metrum dwudzielne[1])
  • branle gay (metrum trójdzielne[1])
  • branle double (lub commun)
  • branle à maner

Branle dały początek menuetowi[3].

Głównym źródłem informacji na temat tych tańców jest traktat Thoinota Arbeau Orchesographie.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 120. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
  2. The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. B. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
  3. a b Jerzy Habela: Słowniczek muzyczny. Warszawa: PWM, 1968, s. 30. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).