Przejdź do zawartości

Brigitte Oertli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brigitte Oertli
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1962
Egg

Klub

Skiclub Egg

Wzrost

174 cm

Debiut w PŚ

10.12 1979, Piancavallo (DNF2 – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

18.12 1981, Piancavallo (12. miejsce – kombinacja)

Pierwsze podium w PŚ

22.01 1984, Verbier
(3. miejsce – kombinacja)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
srebro Calgary 1988 narciarstwo alpejskie
(zjazd)
srebro Calgary 1988 narciarstwo alpejskie
(kombinacja)
Mistrzostwa świata
brąz Vail 1989 kombinacja
Puchar Świata
2. miejsce
1984/1985
2. miejsce
1987/1988
3. miejsce
1986/1987
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
1987/1988
3. miejsce
1984/1985
Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
1984/1985
Mała Kryształowa Kula
1986/1987
Mała Kryształowa Kula
1987/1988
Mała Kryształowa Kula
1988/1989
3. miejsce
1989/1990

Brigitte Oertli (ur. 10 czerwca 1962 w Egg) – szwajcarska narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska, brązowa medalistka mistrzostw świata oraz czterokrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli klasyfikacji Pucharu Świata w kombinacji.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 10 grudnia 1979 roku w Piancavallo, gdzie nie ukończyła drugiego przejazdu w slalomie[1]. Pierwsze punkty wywalczyła 18 grudnia 1981 roku w tej samej miejscowości, gdzie zajęła dwunaste miejsce w kombinacji. W sezonie 1981/1982 punktowała jeszcze trzykrotnie, jednak nie poprawiła wyniku z Piancavallo; w klasyfikacji generalnej zajęła ostatecznie 59. miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 1982 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Schladming, gdzie jej najlepszym wynikiem było 20. miejsce w zjeździe. W kolejnym sezonie trzykrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, jednak nie stanęła na podium. Najlepszy wynik osiągnęła 21 stycznia 1983 roku w Schruns, gdzie była czwarta w kombinacji. Tym razem w klasyfikacji generalnej zajęła 35. miejsce.

Pierwsze pucharowe podium wywalczyła 22 stycznia 1984 roku w Verbier, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. Wyprzedziły ją tylko jej rodaczka Erika Hess oraz Olga Charvátová z Czechosłowacji. W pozostałych startach wielokrotnie punktowała, lecz na podium już nie stanęła. Wyniki te dały jej szesnaste miejsce w klasyfikacji generalnej oraz klasyfikacjach zjazdu i slalomu, a w kombinacji była trzynasta. W lutym 1984 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, gdzie w zjeździe była dwunasta, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła. Bez medalu wróciła także z mistrzostw świata w Bormio w 1985 roku. Najbliżej medalu była w kombinacji, którą ukończyła na czwartej pozycji, przegrywając walkę o podium z Tamarą McKinney z USA. W zawodach pucharowych siedmiokrotnie plasowała się w najlepszej trójce, w tym 9 grudnia 1984 roku w Davos odniosła swoje pierwsze zwycięstwo, wygrywając kombinację. W tej samej konkurencji zwycięstwo odniosła także 11 stycznia 1985 roku w Bad Kleinkirchheim. Sezon 1984/1985 ukończyła na drugim miejscu, ustępując tylko innej Szwajcarce, Micheli Figini. Była równocześnie trzecia w zjeździe, za Figini i Marią Walliser, a w klasyfikacji kombinacji wywalczyła Małą Kryształową Kulę.

W sezonie 1985/1986 osiągała nieco słabsze wyniki. Siedem razy stawała na podium, jednak nie odniosła zwycięstwa. Czterokrotnie była druga, a trzy razy stawała na najniższym stopniu podium, co dało jej piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Przez trzy kolejne sezony zwyciężała w klasyfikacji kombinacji. W tym czasie wielokrotnie stawała na podium, odnosząc sześć zwycięstw: 11 stycznia 1987 roku w Mellau, 13 grudnia 1987 roku w Leukerbad, 24 stycznia 1988 roku w Bad Gastein i 15 stycznia 1989 roku w Grindelwald wygrywała kombinację, 18 stycznia 1988 roku w Saas Fee zwyciężyła w slalomie, a 5 marca 1988 roku w Aspen była najlepsza w zjeździe. Sezon 1986/1987 ukończyła na trzeciej pozycji, za Walliser i Vreni Schneider, a rok później uległa tylko Figini. W sezonie 1987/1988 drugie miejsce, ponownie za Figini, zajęła także w klasyfikacji biegu zjazdowego. Natomiast w sezonie 1988/1989 w klasyfikacji generalnej zajęła dziewiętnaste miejsce, przy czym na podium stawała tylko trzy razy.

Podczas rozgrywanych w 1987 roku mistrzostw świata w Crans-Montana jej najlepszym wynikiem było dziewiąte miejsce wywalczone w supergigancie. Pierwszy medal na arenie międzynarodowej zdobyła podczas igrzysk olimpijskich w Calgary w 1988 roku, gdzie w biegu zjazdowym zajęła drugie miejsce. W zawodach tych rozdzieliła na podium Marinę Kiehl z RFN oraz Kanadyjkę Karen Percy. Wynik ten powtórzyła w rozgrywanej dwa dni później kombinacji. Po zjeździe do kombinacji Oertli zajmowała jedenaste miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Carole Merle 1,91 sekundy. W slalomie do kombinacji uzyskała jednak najlepszy czas (pokonując pozostałe zawodniczki o ponad 2 sekundy) i awansowała na podium. Ostatecznie straciła 0,23 punktu do Austriaczki Anity Wachter, a o 21,40 punktu wyprzedziła Marię Walliser. Ostatni sukces osiągnęła na mistrzostwach świata w Vail w 1989 roku, gdzie zdobyła brązowy medal w kombinacji. W zjeździe uzyskała drugi czas, a w slalomie ósmy, co dało jej trzeci łączny wynik. Ostatecznie wyprzedziły ją tylko Tamara McKinney i Vreni Schneider.

Startowała także w sezonie 1989/1990, jednak na podium stanęła tylko raz: 10 grudnia 1989 roku w Steamboat Springs odniosła kolejne zwycięstwo w kombinacji. Było to równocześnie jej ostatnie podium w zawodach tej rangi. W klasyfikacji generalnej zajęła 40. miejsce i w marcu 1990 roku zakończyła karierę. Dwukrotnie zdobywała mistrzostwo Szwajcarii, w latach 1982 i 1984 zwyciężając w kombinacji.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF1 13 lutego 1984 Sarajewo Slalom 1:36,47 - Włochy Paoletta Magoni
12. 16 lutego 1984 Sarajewo Zjazd 1:13,36 +1,57 Szwajcaria Michela Figini
2. 19 lutego 1988 Kanada Calgary Zjazd 1:25,86 +0,75 Marina Kiehl
2. 21 lutego 1988 Kanada Calgary Kombinacja 29,25 pkt +0,24 pkt Austria Anita Wachter
17. 22 lutego 1988 Kanada Calgary Supergigant 1:19,03 +2,53 Austria Sigrid Wolf
DNF2 26 lutego 1988 Kanada Calgary Slalom 1:36,69 - Szwajcaria Vreni Schneider
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF[2] 31 stycznia 1982 Austria Schladming Kombinacja 8,99 pkt - Szwajcaria Erika Hess
20.[3] 4 lutego 1982 Austria Schladming Zjazd 1:37,47 +2,17 Kanada Gerry Sorensen
22.[4] 6 lutego 1982 Austria Schladming Slalom 1:41,60 +8,32 Szwajcaria Erika Hess
8. 3 lutego 1985 Włochy Bormio Zjazd 1:26,96 +2,20 Szwajcaria Michela Figini
4. 4 lutego 1985 Włochy Bormio Kombinacja 18,72 pkt +31,64 pkt Szwajcaria Erika Hess
5. 9 lutego 1985 Włochy Bormio Slalom 1:29,58 +0,63 Francja Perrine Pelen
14. 30 stycznia 1987 Szwajcaria Crans-Montana Kombinacja 15,32 pkt +81,42 pkt Szwajcaria Erika Hess
9. 3 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Supergigant 1:19,17 +2,55 Szwajcaria Maria Walliser
11. 5 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Gigant 2:21,22 +3,45 Szwajcaria Vreni Schneider
DNF1[5] 7 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Slalom 1:33,30 - Szwajcaria Erika Hess
3. 2 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Kombinacja 5,65 pkt +27,23 pkt Stany Zjednoczone Tamara McKinney
DNF1[6] 7 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Slalom 1:30,88 - Mateja Svet

Miejsca w końcowej klasyfikacji

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Szwajcaria Davos9 grudnia 1984 (kombinacja)
  2. Austria Bad Kleinkirchheim11 stycznia 1985 (kombinacja)
  3. Austria Mellau11 stycznia 1987 (kombinacja)
  4. Szwajcaria Leukerbad13 grudnia 1987 (kombinacja)
  5. Szwajcaria Saas-Fee18 stycznia 1988 (slalom)
  6. Austria Bad Gastein24 stycznia 1988 (kombinacja)
  7. Stany Zjednoczone Aspen5 marca 1988 (zjazd)
  8. Szwajcaria Grindelwald15 stycznia 1989 (kombinacja)
  9. Stany Zjednoczone Steamboat Springs10 grudnia 1989 (kombinacja)
  • 9 zwycięstw (7 kombinacji, 1 slalom i 1 zjazd)

Pozostałe miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
  1. Szwajcaria Verbier22 stycznia 1984 (kombinacja) – 3. miejsce
  2. Austria Bad Kleinkirchheim9 stycznia 1985 (zjazd) – 2. miejsce
  3. Austria Bad Kleinkirchheim10 stycznia 1985 (zjazd) – 2. miejsce
  4. Pfronten14 stycznia 1985 (slalom) – 2. miejsce
  5. Stany Zjednoczone Vail2 marca 1985 (zjazd) – 2. miejsce
  6. Kanada Banff10 marca 1985 (supergigant) – 3. miejsce
  7. Włochy Sestriere8 grudnia 1985 (slalom) – 3. miejsce
  8. Włochy Sestriere12 grudnia 1985 (kombinacja) – 2. miejsce
  9. Austria Bad Gastein12 stycznia 1986 (kombinacja) – 3. miejsce
  10. Francja Puy-Saint-Vincent16 stycznia 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  11. Szwajcaria Crans-Montana1 lutego 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  12. Włochy Piancavallo4 lutego 1986 (slalom) – 3. miejsce
  13. Japonia Furano1 marca 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  14. Stany Zjednoczone Waterville Valley5 grudnia 1986 (slalom) – 2. miejsce
  15. Włochy Courmayeur17 grudnia 1986 (slalom) – 3. miejsce
  16. Włochy Valzoldana21 grudnia 1986 (slalom) – 2. miejsce
  17. Austria Saalbach6 stycznia 1987 (supergigant) – 2. miejsce
  18. Bischofswiesen18 stycznia 1987 (gigant) – 3. miejsce
  19. Szwajcaria Leukerbad11 grudnia 1987 (zjazd) – 3. miejsce
  20. Szwajcaria Zinal16 stycznia 1988 (zjazd) – 3. miejsce
  21. Austria Bad Gastein23 stycznia 1988 (zjazd) – 2. miejsce
  22. Kanada Rossland12 marca 1988 (zjazd) – 2. miejsce

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]